ช่วงเช้าลงทะเบียนแล้วก็เปิดโอกาสให้สมาชิกหลายๆท่านได้เดินชมบู๊ทต่างๆที่นำมาจัดโชว์สินค้า มีทั้ง คุณธนัน B&D  คุณเจษฏา Siam Anyware  คุณโมริ  Makita, บริษัทเกรียงไกรวัฒนา คุณธีระพงษ์ จากอเมริกันทูล IRWIN ที่ได้ให้การสนับสนุนให้งานครั้งนี้ดำเนินไปด้วยดี บรรลุตามวัตถุประสงค์ 

 

 

อาหารว่างประเภทขนมไทยกาแฟสำเร็จรูปก็มีให้ทานเป็นอาหารว่าง 

 

   

  

 นี่แหละ เครื่องมือที่ทางผู้ให้การสนับสนุนจัดมาโชว์และจำหน่ายในราคาไม่แพง ถึงขั้น "ถูก" เลยก็ว่าได้ มีตั้งแต่ Hand tools จนถึง Power tools โดยเฉพาะ Hand tools นั้นกว่าจะจบงานก็แทบเกลี้ยงเลย

 

  

"เอ่อ! อาจารย์ครับ เข้าสู่วงการไม้มากี่ปีแล้วครับนี่"

" ก้อ แหม! จะว่านานก็กลัวเขาจะหาว่าเราอายุมาก ก็... เดี๋ยวนะ 5... 10... 15... 20. เอ้อ! ก็20กว่าแล้วล่ะน้องเอ๊ย เห้อๆ" 

 

          
         "ถ่ายตัวเอง ซะงั้น"

    คุณไพศาล ผู้ริเริ่มก่อตั้งชมรม "คนรักงานไม้" อาจเรียกว่าเป็นท่านประธานชมรมเลยก็ว่าได้ สังเกตได้เลยจากสีหน้าและแววตาว่าวันนี้ "สูขสุดๆ" ที่ได้เห็นสมาชิกมารวมตัวกันมากขึ้นกว่าครั้งที่แล้ว ทาง thaicarpenter.com ก็ขอถือโอกาสแสดงความยินดีมา ณ ที่นี้ด้วยครับ  และที่เป็นทีมงานหลักก็คือคุณวรเทพและคุณโกวิท ผมเห็น2ท่านนี้ไม่เคยแสดงให้เห็นถึงความเหน็ดเหนื่อยเลย และอีกท่านที่ผมเองก็เพิ่งเคยรู้จัก ตากล้องและทำ CD ดีๆมาแจก คุณนก รบิน ขออภัยผมไม่มีรูปนก(รบิน)เลย งงจัง

 

 
     ส่วนท่านนี้ขาดไม่ได้จริงๆ อ.ศิระ (ผู้แต่งหนังสือ ช่างไม้ในบ้าน เล่ม 1-2-3) นับว่าเป็นเสาหลักของชมรม ถือได้ว่าเป็นที่ปรึกษากิตติมศักดิ์ เลยก็ว่าได้ เพราะอาจารย์เป็นทั้งพี่และน้องของทุกคนในชมรม คอยให้คำปรึกษาและชี้แนะทุกๆเรื่องในงานไม้ อย่างเต็มกำลังความสามารถ ครั้งนี้ อาจารย์สรุปว่าจะพาพวกเราชมรมคนรักงานไม้ไปร่วมพัฒนาโรงเรียนในจังหวัดสระบุรี ก็หวังว่าจะได้มีโอกาสได้ร่วมกันทำความดีในครั้งนี้ด้วยกันอย่างแน่นอน

 

      ท่านรองฯพิทยา ท่านได้ให้เกียรติมาเปิดงานเป็นครั้งที่2 และได้ถ่ายทอดเกร็ดความรู้หลากหลายแง่มุม อีกทั้งต้องขอบอกว่าท่านรองฯ มีทักษะการใช้เครื่องมือ และเครื่องจักร ในงานไม้ได้อย่างดีเยี่ยมเลยทีเดียว สังเกตจากการทำงานไม้ที่ผ่านมาจากครั้งที่แล้ว รับรองว่า "สุดยอด"และนอกจากนี้ท่านยังพูดหยอกล้อเป็นกันเองกับพวกเราเป็นอย่างมาก

 

   
       ท่านรังสรรค์ เป็นอีกท่านหนึ่งที่ถ่ายทอดประสบการณ์และบอกถึงความสำคัญของไม้ ท่านเองเคยสัมผัสกับไม้มาตั้งแต่อายุยังน้อย และท่านยังบอกด้วยว่า ดีใจมากที่มีกลุ่มคนรักงานไม้ และน่าจะรักและหวงแหนไม้เอาไว้ให้เกิดการนำไปใช้อย่างคุ้มค่า นับวันไม้ยิ่งจะถูกทำลายลงทุกวัน ท่านยังแนะให้ทางชมรมช่วยกันปลูกป่าทดแทน และนอกจากนี้ท่านยังเล่าประสบการณ์ในอดีตที่เราไม่เคยได้ยินจากที่ไหนมาให้ได้ฟังกัน มีหลายอย่างหลายมุมที่ท่านให้แง่คิดแก่บุคคลรุ่นหลัง โดยเฉพาะการช่วยกันทำอย่างไรให้ทรัพยากรธรรมชาติของเราอยู่กับเราสืบไป

   ส่วนรายละเอียดขอหยิบยกจากคุณสุทินที่ได้เขียนไว้จากกระทู้thaiwoodworking ."จาก การ พูดคุย อย่าง เป็น กัน เอง ของ ท่าน  รังสรรค์ [ขนาด ไม่ได้ เตรียมตัวมา ... ยัง พูด ได้ เนื้อหาสาระ ที่ น่า สนใจ มากมาย ] ผม ก็ ได้ ความรู้ เรื่อง "จมูกซุง"  ไว้ ชักลาก ซุง  ,  สมัย จอมพล ป. ไม่ ย้าย เมือง หลวง ไป เพชรบูรณ์  เพราะ "ไข้ป่า" , ไม้ หน้า สาม .. สมัย ก่อน ราคา แค่ เมตรละ 1 บาท .... , แล้ว ใช้ เกวียน ไป ส่ง ไม้ ให้ ลูกค้า .... , ปรากฎการณ์ ธรรมชาติ ที่ มี "ลม งวง ช้าง "  เกิด ขึ้น ใน ไทย ... เป็น สัญญาณ เตือน ให้ รู้ ว่า .. ต่อ ไป เมือง ไทย อาจ จะ เป็น "ทะเลทราย" .... ดัง นั้น กลุ่ม คน รัก งานไม้ อย่าง พวกเรา  .... ก็ ควร จะ ไป สวม วิญญาณ คน รัก ต้นไม้ บ้าง ... ช่วย กัน ปลูก ต้น ไม้  ให้ เยอะ ๆ  ..... คน รุ่น หลัง จะ ได้ มี ไม้ ไว้ ทำงานไม้  ได้ ...."

 

ตั้งใจฟัง และ...ก็

...ตั้งใจฟัง. 

 

 

 

 
    "ไม้คมแฝกน่ะ รู้จักไหม!"  (แหม ก็เป็นหญิงห้าวซะยังงั้น ใครจะกล้า...เอาคานลง.. ล้อเล่นนน)

 
     ได้เวลาพักทานข้าวกันแล้วจ้ะ

 
"เอ! คุณสมภพ วันนี้ผมว่าไม่มีอะไรให้ผมโชว์เลยนา ครั้งหน้าขอสัก1ชิ้นนะ ช่วยบอกทีมงานด้วย เอาเบาะๆก็กล่องใส่เครื่องมือเดือยหางเหยี่ยวแล้วกัน "

   


"ดีใจมากค่ะที่ให้มา เอ๊ย! ที่ได้มา มาครั้งแรกค่ะ อยากมาอีกค่ะ"

  
     "ก็ว่าวันนี้อยากร่วมกิจกรรม เอ! อยากลองเลื่อยญี่ปุ่นน่ะค่ะ เชียร์ด้วยนะคะ"

 
     แนะนำตัวน้องใหม่ แต่ อ.วิเชียร ท่านเพิ่งเคยได้มีโอกาสมาร่วมงานครั้งแรก แต่จริงๆแล้วท่านประจำอยู่ที่ศูนย์พัฒฯ ที่นครปฐม ในสาขาช่างไม้ หลายๆคนรู้จักท่านดีเพราะได้ไปอบรมกันมาแล้ว ที่นั่นเครื่องมือครบมากครับ ขอบอก

 
     ผมแว่วๆว่า ใครไม่อยากโดนภรรยาบ่น ก็เอาภรรยามาเป็นพวกซะเลย ยังงี้เข้าหลักการ "ไหนๆถ้าสู้ไม่ได้แล้ว ก็ไปเป็นพวกซะเลย" จริงไหมครับคุณไพลิน 

 

 
     พิธีกรจำเป็น  คุณแบ๊งค์ แต่พอเอาเข้าจริง เข้าขั้นมืออาชีพเช่นกัน ครั้งหน้าสงสัยต้องเป็นพิธีกรคู่กับคุณปฐม แหงๆเลยครับ ยังงี้

 

 
    อ.สุพัฒร์ (ผู้แต่งร่วม หนังสือช่างไม้ในบ้าน เล่ม 1-2-3) ก็เพิ่งมาครั้งแรกเช่นกัน อาจารย์บอกว่าอยากเห็นชมรมนี้ไปจนกว่าจะหมดอายุราชการ เอ้อ! ก็น่าจะดีนะถ้ามีอาจารย์ช่วยอยู่อีกแรง

 

 

   "เอ! อนุบาลช่างไม้ของผมมันจะเหมาะหรือครับ ผมว่านี่มันจะเข้าขั้นมัธยมแล้วน่ะ รึคุณว่างัย"

 

 

 

  มาถึงช่วงโกยเงินจากกระเป๋า "การประมูล" ทั้งสนุก ทั้งลุ้น คุณเซี่ยงเสียสละนำปากกาจับชิ้นงานมาประมูลเอารายได้เข้าชมรม ปรากฏว่าคุณไพศาลได้ไป ขอบคุณมากๆ ส่วนคุณสุทินก็เอาเสื้อ "อนุบาลช่างไม้" มาแจกฟรี4ตัว ขอบคุณมากๆ ท่านรองฯพิทยา เอาขอขีดมาประมูล(เป็นฝีมือท่านเอง) ก็ได้ราคาหลักพัน ขออภัยผมจำไม่ได้จริงๆว่าท่านไดได้ไป

 

 

มาถึงช่วงการแข่งขันเลื่อยไม้ด้วยเลื่อยญี่ปุ่น ฝ่ายชายคุณปาร์แมน ได้รางวัลชนะเลิศไปอย่างฉิวเฉียด

 

 

  
  กลุ่ม 1.

     ผู้หญิงนี่สนุกมากๆ รอบแรกของแต่ละสาย ดูกันเอาละกันครับ ใครท่าสวยกว่ากัน (มีทั้งสวยดุเลื่อยฉับๆๆ และสวยอ่อนหวานจนเกือบจะเลื่อยไม่ขาดเลยนะคุณ แต่ว่าเป็นคนไหนไม่ขอบอกแล้วกัน ผมล่ะลุ๊นให้ขาดซักที กลัวว่าเธอจะถอดใจซะก่อนน่ะสิครับ เดี๋ยวครั้งหน้าจะของดร่วมกิจกรรมทุกชนิด 555) 

 

 

  
   กลุ่ม 2.

นี่ก็แบบว่าผู้บริหารลงมือเอง เป็นไงจ๊ะ รู้...ยังว่าลูกน้องเหนื่อยขนาดไหน555 (ล้อเล่งง) 

ผู้หญิงคุณต้าร์และคุณแอน (รูปแรกของทั้ง2กลุม) ก็เข้าชิงและก็กอดคอกันเอารางวัลที่1ไปครอง เลื่อยได้ตรงและเวลาดีเท่ากัน ครั้งหน้าผมขอท้า ขีดเส้นละกัน เพราะวันนั้นขีดเส้นอย่างเดียวจริงๆ 

คุณต้าร์ เธอกล่าวไว้ที่ thaiwoodworking .com ว่า " สรุป สนุกมากจริงๆงาน Meeting ครั้งนี้ กลับบ้านสงสัยแขนขวาจะใหญ่กว่า แขนซ้าย เพราะแข่งเลื่อยไม้  2 รอบ  แต่ต้องขอบอกว่า เลื่อยดีจริงๆ พอรู้จังหวะแล้วเลื่อยง่ายมาก"

  
    นี่ก็เป็นการแข่งขัน ขันตะปูเกลียว ปรากฏว่า คุณผ่านเมฆ ได้ชนะเลิศไปด้วยเทคนิคกำเกลียวปล่อยไว้ในมือลดขั้นตอนการหยิบ ก็เลยชนะไปอย่างไม่ยากเย็น

  ทั้งหมดที่ได้เห็นเป็นเพียงเสี้ยวหนึ่งที่ผู้เขียนเก็บได้จากในงาน หากมีการจัดงานครั้งต่อไป อยากให้สมาชิกทางเว็บ thaicarpenter.com ได้ไปร่วมงานบ้าง ก็อยากให้ไปร่วมงานกันเยอะๆนะครับ นอกจากจะได้ความรู้เรื่องงานไม้แล้วยังได้เพื่อนที่คิดว่าโอเคเลยทีเดียวในสายตาของผมน่ะครับ