งานไม้กะผู้หญิงวันนี้ หัวข้อที่ได้รับมอบหมายซึ่งเป็นเกียรติอย่างยิ่งจากพี่ ๆ ชมรมคนรักงานไม้ (พี่เซี่ยง และ พี่อนุชิต)จะเริ่มยังงั้ยดีน้า เป็นว่าขอคุยเหมือนการเล่าเรื่องหรือพูดคุยกันธรรมดาหล่ะกันนะคะ ภาษาที่ใช้อาจจะไม่สวยงามถูกต้องก็ต้องขออภัยผู้อ่านทุกคนก่อนนะคะ

    เราลองเริ่มตรงคำถามยอดฮิตตตตต... ดีมี้ยคะ ทำมั้ย ทำไม งานไม้ เป็นผู้หญิงทำไมเลือกงานไม้ อยากจะตอบสั้น ๆ ว่า อ้าว ก็แค่ชอบนะคะ ช่วยคิดเป็นเสียงใหญ่ ๆ แบบ โฆษณาบอยไม่ดื่มนะคะ ตอบแค่นี้ไม่ด้าย ไม่ได้ ใช่มั้ยคะ งั้นขอพูดย้าว ยาว อีกนิดหล่ะกันนะ หลังจากลองพยายามระลึกชาติดู มันเป็นความชอบส่วนตั้ว ส่วนตัว ตั้งแต่เล็ก ๆ นะคะ เล็ก ๆ ก็อยู่บ้านตึกแถวนี้หล่ะคะ มีคนชอบบอกว่าอยู่บ้านตึกดีกว่าบ้านไม้ ก้อไม่เคยคิดเหมือนคนอื่นสักกะที ยังคงมองบ้านไม้เล็ก ๆ ของร้านขายขนม ร้านกาแฟ หรือ บ้านคนอยู่อาศัยธรรมด๊า ธรรมดา ว่ามันน่าอยู่เนอะ ประตูไม้ หน้าต่างไม้ พื้นไม้ ดูอบอุ่นดีจัง อ๊ะ ๆ อ่านแล้ว เหมือนเด็กมีปัญหา ขอบอกก่อนนะคะ ว่าพ่อแม่ยังอยู่ด้วยกันดีคะ นอกจากนั้นก็สังเกตตัวเองว่าชอบงานไม้หลายอย่าง ไม่ว่าจะเป็น นาฬิกาไม้โบราณ ( นาฬิกาลูกตุ้ม ติ๊ก ต๊อก ๆ หรือ นาฬิกาลูกตุ้มที่มีนกร้อง ) เฟอร์นิเจอร์ไม้ โต๊ะ ตู้ เตียง เก้าอี้ ไม้รูปทรงสวยงาม แม้กระทั่งถังเบียร์ยังชอบเลยนะเนี้ยะ เคยไปเจอถังเบียร์ประยุกต์เป็นเก้าอี้ก็สวยเริดคะ ล่าสุดเจอที่พักเป็นบ้านบนต้นไม้ที่ปาย กิ๊บเก๋ ดิบ ๆ สวย ๆ มันส์ ๆ แบบสวนสนุก ก็ชอบอีกแล้น ไม่ว่าจะขยายความยังงั้ยมันก็คงมีคำตอบเดียว คือ ชอบนั้นแหละคะ นี้แหละน้าเสน่ห์ของไม้ ธรรมชาติกะความงดงาม ที่บอกไม่ถูกว่าทำไมถึงชอบ

     จะไปที่คำถามต่อไปดีมั้ยคะ เริ่มทำงานไม้ชิ้นแรกเมื่อไร คิด ๆ แล้วก็ต้องย้อนไปไกลโขอยู่ (ว้าย เริ่มเกี่ยวข้องกะอายุของผู้หญิง ไม่ควรพูดนะจ้า ลืม ๆ ไปนะคะ เริ่มประมาณ ม.ต้นหล่ะมั้งคะ ได้ทำงานไม้ชิ้นแรกเป็นไม้ปิงปองจากไม้อัดคะ ใช้เลื่อยฉลุ ใบเลื่อยขาดง่าย ๆ นี้แหละคะ ตัดไม้สามฃิ้น (ด้าม 2 ฃิ้น ตัวรูปทรงไม้ปิงปอง 1 ชิ้น) กว่าจะตัดได้เสียใบเลื่อยไป Twelve ๆ (โหล ๆ) นะคะ ก็เบี้ยว ๆ ปูด ๆ ตามภาษาเด็ก ๆ นะคะ ตอกตะปูด้ามจับเล็กน้อย แล้น ทาสี ต่อโลด ง่ายมาก สำเร็จแล้ว เห็นมั้ยคะ เด็ก ๆ ยังทำได้เลย โตมาแล้วเพศหญิงคงไม่ใช่อุปสรรคสำหรับงานไม้เล็ก ๆ มั้งคะ

      แต่ถ้าจะถามว่า เริ่มเข้ามามีส่วนร่วมชมรมคนรักงานไม้ได้ยังงั้ย คงต้องย้อนไปที่ปลายปี นะคะ เริ่มกิจกรรมจากการ Search Net หากิจกรรมงานไม้ทำนั้นแหละคะ เจอ www.thaiwoodworking.com เปิดอบรมการเรียนออกแบบเครื่องเรือนเบื้องต้น ลงสมัครเรียนไปหลายเดือน แล้ว อ. ศิระ อ. ศานิต อ. สุพัตร์ อ.สุรเชษฐ์ ก็เป็น Hero ในการเปิดการสอนต้นปี51 ส.-อา. ~2 เดือนเต็ม ๆ ได้ความรู้ในการเขียนและอ่านแบบ 2-3 มิติ (งานมือล้วน ๆ ใช้ไม้ทีขีด ๆ เขียน ๆ มิได้เกี่ยวข้องกะคอมคะ) ความรู้ด้านสีกับความรู้สึก (ระบายสีไม่ทันต้องกลับไปทำที่บ้านด้วยนะคะ ความรู้อ.เยอะ แค่ในเวลาเรียนไม่พอนะคะ) และความรู้เรื่องโครงสร้างขนาดสัมพันธ์กับเครื่องเรือน ยิ่งไปกว่านั้นยังได้เพื่อน ๆ พี่ ๆ ที่น่ารักตรึม รู้สึกดีใจที่ได้เรียน หลังจากจบการเรียนครั้งนั้น อ.ศิระ อ.ศานิต อ.สุพัตร  พี่ไพศาล พี่บัง wood พี่โกวิท พี่ต้อม พี่ไพลิน และ พี่ๆ อีกหลายคนซึ่งขอโทษที่มิได้เอยชื่อทุกคน ร่วมกันจัดกิจกรรมน่าประทับใจอีกหลายอย่าง เช่น งาน meeting (ที่มีเครื่องไม้เครื่องมือราคาถูกตรึม จาก Irwin, Black & Decker, Makita, JET เลื่อยญี่ปุ่น-Razorsaw และ อื่น ๆ อีกมากมายคะ) การเรียนเทคนิคงานสีเครื่องเรือนสนับสนุนจาก TOA, Daimyo และ Endura  การเยี่ยมชมบริษัท Furniline และ Hafele การเรียนงาน DIY (ทำกล่องทิชชู่ กล่องใส่เครื่องมือ เก้าอี้เด็ก) การทำโต๊ะที่คุณแอน-ทุ่งสงบริจาคไม้ให้พวกเราลงแรงทำเพื่อถวายพระและสามเณร รวมทั้งการทำงานโคมไฟไม้ไผ่ งานพื้นบ้านที่สนับสนุนโดยพี่เซี่ยง พี่อนุชิต พี่หนุ่ย พี่สุทิน และป้ามาลี ต้องขอขอบพระคุณ อ. พี่ ๆ เพื่อน ๆ มา ณ โอกาสนี้อีกครั้ง

    ที่ศูนย์พัฒนาฝีมือแรงงานเพื่อพัฒนาความรู้น้อยนิดให้เพิ่มขึ้น ณ วันนี้ เริ่มคล่องในการจับเครื่องไม้ เครื่องมือ และคงต้องตอบว่ายังคงคลานกระดึ๊บ ๆ ก้าวน้อย ๆ เรียนรู้มากขึ้น และก็คงไม่ถอยหลัง คิดว่าบทความนี้จะมีประโยชน์ไม่มาก ก็น้อย กะผู้อ่าน ซึ่งจะทำให้ได้ย้อนคิดถึงความชอบส่วนตัวที่ลืม ๆ กันไป เพราะความวุ่นวายในสังคมวันนี้นะคะ รวมถึงบรรลุเจตนารมณ์ของพี่ ๆ ที่อยากสนับสนุนให้งานไม้ขยายตัวโดยไม่จำกัดเพศ ลองตามล่าความชอบมาเป็นงานอดิเรกก็ดีนะคะ ขอให้สนุกกะทุก ๆ วัน นะคะ