ไม่แน่ใจว่าชอบอ่านเรื่องแบบนี้กันหรือเปล่าครับ... เอาเป็นว่าเอามาแบ่งกันอ่านแล้วกันนะครับ.... อ่านขำๆ นะครับ แล้วอย่าคิดถึงตัวเอง...

เรื่องนี้ได้มาจากจดหมายอิเลคทรอนิคส์ที่มีคนส่งให้หลายเดือนแล้ว ..
    ในนั้นเขาเล่าว่า ..
         วันหนึ่งที่ร้านขายเนื้อ เจ้าของร้านขายเนื้อสดรู้สึกประหลาดใจที่หมาตัวหนึ่งมาที่ร้านโดยที่ปากมันคาบแบงค์ 10 ดอลลาร์และกระดาษเขียนข้อความว่า “ขอซื้อไส้กรอก 12 ชิ้นกับขาแกะ 1 ขาครับ”
           เขารู้สึกถึงความประหลาดใจในความแสนรู้ของมัน ดังนั้นหลังจากเก็บเงิน 10 ดอลลาร์และเอาไส้กรอก รวมทั้งขาแกะใส่ถุงที่แขวนที่ปากให้มันคาบไปแล้ว เขาตัดสินใจปิดร้าน แล้วสะกดรอยตามมันไป
            หมาตัวนั้นเดินข้ามถนนไปจนถึงทางม้าลาย มันก็วางถุงที่คาบไว้ลงแล้วยืนด้วยขาหลัง ยกขาหน้ากดปุ่มไฟสำหรับคนข้ามถนนแล้วคาบถุงต่อ รอจนไฟคนข้ามเขียว มันจึงข้ามไปยังป้ายรถเมล์อีกฝั่งหนึ่ง มันจ้องมองตารางเดินรถ แล้วรอบริเวณที่คนนั่งรอ
           สักพักมีรถเมล์คันหนึ่งมา มันเดินไปดูหมายเลขรถอีก เมื่อเห็นว่าเป็นสายที่มันรออยู่มันจึงขึ้นรถเมล์คันนั้น คนขายเนื้อถึงกับอ้าปากค้างแล้วทึ่งในพฤติกรรมของมัน แล้วรีบตามมันขึ้นรถคันนั้นไป
          หลังจากที่รถวิ่งผ่านกลางเมืองไปจนถึงชานเมือง เจ้าหมาแสนรู้ก็ลุกจากที่นั่งเดินไปหน้ารถ มันยืนด้วยขาหลัง แล้วเอาขาหน้ากดกริ่งบนรถ เมื่อรถจอดมันก็เดินลงไปตามถนนจนถึงหน้าบ้านหลังหนึ่งแล้วเลี้ยวเข้าไป คนขายเนื้อก็สะกดรอยตามมันห่างๆอยู่เช่นเดิม
           เมื่อมาถึงประตูบ้านที่ปิดอยู่มันก็วางถุงไส้กรอกลง แล้วเดินถอยหลังมาตั้งหลักประมาณ 2-3 เมตร จากนั้นก็วิ่งชนประตูเต็มแรงมันพยายามอยู่ 2-3 ครั้งแต่ ประตูก็ยังเปิดไม่ออก มันเลยเดินอ้อมไปยังหลังบ้าน ไปที่หน้าต่างบานหนึ่งที่กำลังปิดอยู่แล้วเอาหัวโขกที่หน้าต่างหลายครั้ง จากนั้นก็เดินกลับมาที่ประตู
             สักพักประตูบ้านก็ถูกเปิดออกมาโดยเจ้าของหมา เป็นผู้ชายหุ่นล่ำบึ้ก พอเปิดประตูเสร็จเขาก็เริ่มเตะต่อยและตะโกนด่าว่าหมาแสนรู้ตัวนั้นทันที ถึงตอนนี้ คนขายเนื้ออดรนทนไม่ไหว เขารีบวิ่งเข้าไปห้ามเจ้าของหมาพร้อมกับถามว่า คุณเตะมันทำไม มันเป็นหมาสุดอัจฉริยะเท่าที่ผมเคยเห็นมาเลย ถ้าออกทีวีต้องดังแน่ๆ
           เจ้าของหมาตอบสวนทันทีว่า “คุณว่ามันฉลาดนักหรือ  เชอะ!! รู้มั้ยว่านี่เป็นครั้งที่สองในรอบสัปดาห์แล้วนะที่มันลืมเอากุญแจบ้านติดตัวไปด้วย”
           คติสอนใจจากเรื่องนี้คือ เราอาจะทำงานได้เกินความคาดหมายในสายตาผู้อื่นแต่ก็ยังทำงานได้ต่ำกว่าเป้าในสายตาของเจ้านายเราเสมอ 
                 คุณว่ามันจริงอย่างเรื่องนี้บอกไว้มั้ย ?..