การจัดการโลจิสติกส์และชัพพลายเซนโลจิสติกส์มีการพัฒนาอย่างเป็นระบบ โดยมีผู้เขียนตำราเล่มแรกที่เกี่ยวกับการกระจายสินค้า (Physical Distribution) ไว้เมื่อปีพ.ศ. 2504 ตำราเล่มดังกล่าวได้มีการบูรณาการกิจกรรมการกระจายสินค้าไว้ในเล่มเดียวกัน ต่อมาปี พ.ศ. 2511 ได้มีการตีพิมพ์หนังสือเรื่องการจัดการการกระจายสินด (Physical Distribution Manage ment) และในปี พ.ศ. 2514 ได้มีการตีพิมพ์หนังสือการจัดการโลจิสติกส์เล่แรกที่ครอบคลุมเนื้อหาที่เกี่ยวกับกิจกรรมการขนส่งและการกระจายสินค้เพิ่มมากขึ้น หลังจากนั้นองค์ความรู้และวิทยาการด้านนี้ได้ขยายขอบเขตเนื้อหาและมีแนวคิดเพิ่มมากขึ้นความหมายของโลจิสติกส์โดยทั่วไปมีผู้ให้คำนิยามของโลจิสติกส์ไว้หลายท่าน ซึ่งคำนิยามดังกล่าวยังไม่มีข้อยุติ เนื่องจากมีนักวิชาการที่มีความคิดเห็นแตกต่างกันออกไป อย่างไรก็ตาม แม้ว่าจะมีคำนิยามที่แตกต่างกัน แต่สาระสำคัญแล้วจะไม่แตกต่างกัน โดยจะแตกต่างกันตรงถ้อยคำที่ใช้ ยกตัวอย่างคำนิยามของโลจิสติกส์ที่มีผู้ให้ความหมายไว้หลายท่าน อาทิ Council of Supply Chain Management Professional [2006] ได้ให้ความหมายของการจัดการโลจิสติกส์ (Logistics Management) ไวดังนี้ การจัดการโลจิสติกส์ คือส่วนหนึ่งของโซ่อุปทานซึ่งเป็นกระบวนการในการวางแผน การนำเสนอ และการควบคุมการไหลที่มีประสิทธิภาพและประสิทธิผล และการเก็บสินค้า บริการ และข้อมูลที่เกี่ยวข้องจากจุดเริ่มต้นในการผลิตไปสู่จุดสุดท้ายของการบริโภคเพื่อที่จะตอบสนองความต้องการของผู้บริโภค

ขอขอบคุณบทความคุณภาพจาก 918hdtv 

การจัดการโลจิสติกส์ (Logistics Management) คือ กระบวนการของการวางแผน การเตรียม การนำไปใช้และการประเมินผลของทุกหน้าที่ทางโลจิสติกส์ซึ่สนับสนุนการดำเนินงานหรือกิจกรรมต่าง ๆ การจัดการโลจิสติกส์ (Logistics Management) คือ [Christo-pher, 1988] การจัดการเชิงกลยุทธ์ในการจัดซื้อจัดหา การเคลื่อนย้ายและจัดเก็บวัตถุดิบ ชิ้นส่วนและสินด้คงคลัง (ซึ่งเกี่ยวข้องกับการไหลของข้อมูล) ตลอดทุกหน่วยขององค์กรโดยผ่านช่องทางทางการตลาดเพื่อสร้างประโชน์สูงสุดเพื่อให้บรรลุเป้าหมายในด้านต้นทุนที่มีประสิทธิภาพการจัดการโลจิสติกส์ (Logistics Management) หมายถึง (โอ๊กบรูก, 2544] กระบวนการวางแผน การปฏิบัติการและการควบคุม การเคลื่อนย้ย และการจัดเก็บสินค้อย่างมีประสิทธิภพและประสิทธิผลรวมถึงการให้บริการและสารสนเทศที่เกี่ยวข้อง ตั้งแต่จุดกำเนิดจนถึงจุดการบริโภคสินค เพื่อวัตถุประสงค์ในการตอบสนองความต้องการของเมื่อพิจารณานิยามที่ได้จากนักวิจัยและแหล่งที่มาต่างๆ เหล่านี้พบว่า ความคล้ายคลึงของการนิยามการจัดการโลจิสติกส์มุ่งเน้นไปที่เรื่องของกระบวนการในการวางแผน การควบคุมการไหลของวัตถุดิบและข้อมูลจากจุดแรกถึงจุดสุดท้าย โดยที่การจัดการจะอยู่ภายใต้วัตถุประสงค์ที่จะตอบสนองความต้องการของผู้บริโภคและก่อให้เกิดประสิทธิภาพและประสิทธิผลในทิศทางตรงกันข้าม ความแตกต่างของความหมายของการจัดการโลจิสติกส์ที่ได้จากการศึกษา ได้แก่ การนำไปใช้และการประเมินลูกค้า วัตถุดิบไปจนเป็นสิคสำเร็จรูปจากต้นทางไปยังปลายทางจนถึงผู้บริโภคโดยมีการประสานงานแต่ละขั้นตอนอย่างมีประสิทธิภาพและประสิทธิผล" ซึ่งจะเห็นว่าโลจิสติกส์นั้นจะครอบคลุมกิจกรรม และกระบวนการเคลื่อนย้ายสินค้ทั้งหมดทุกระดับและขั้นตอนการปฏิบัติการโดยวิธีการเชิงระบบ ซึ่งบริษัทจะทำการเชื่อมโยงกิจกรรมต่างๆ ของระบบสินค้าภายในบริษัทด้วยกัน แทนที่จะแยกปฏิบัติแต่ละกิจกรรมอย่างที่เคยทำมาและยอมรับการติดต่อและประสานงานระหว่างบริษัทและองค์กรภายนอกนอกจากนี้โลจิสติกส์จะถูกมองอย่างเป็นระบและเป็นกระบวนการที่มีความต่อเนื่องเสมือนแม่น้ำที่ไหลผ่านภูมิประเทศที่แตกต่างกันไป ความแตกต่างของพื้นที่ภูมิประเทศจึไม่ใช่จุดสำคัญ แต่ทว่าความสำคัญอยู่ที่การไหลของน้ำ หรือที่เรามักรู้จักในชื่อแบบจำลองห่วงโซ่อุปทาน (Supply Chain Modeling) ซึ่งเป็นการเชื่อมโยงกระบวนการไหลกันเป็นลูกโชความหมายของซัพพลายเชนหรือห่วงโช่อุปทานความหมายของห่วงโซ่อุปทาน (Supply Chan) มีผู้นิยามไว้หลายท่าน ดังนี้

Cooper and Ellram นิยามไว้ดังนี้"An integrating philosophy to manage the total flow of a dis-

tribution channel from supplier to ultimate customer""ฮัพพลายชนเป็นวิธีบูรณาการเพื่อจัดการเคลื่อนย้ายสินค้าทั้งหมดในช่องทางจำหน่ายจากชัพพลายออร์จนถึงลูกค้าคนสุดท้าย"

กิจกรรมต่งๆ ในระบบโลจิสติกส์ระบบโลจิสติกส์ประกอบด้วย 2 ส่วนหลัก คือ ส่วนแรก เป็นระบบสินค้และข้อมูลที่ไหลเข้มายังบริษัทหรือโรงงานเพื่อนำมาใช้เป็นวัตถุดิเพื่อการผลิตสินค เรียกว่า การจัดการพัสดุหรือวัตถุดิบ (Material Management หรือ Physical Supply) และ ส่วนที่สอง เกิดขึ้นเมื่อผู้ผลิตทำการผลิตสิดเสร็แล้วและสินค้จะไหลออกจากบริษัทหรือโรงงานไปยังลูกด้ เรียกว่า การจัดการการกระจายสินค (Physical Distribution Management)