ผมอ่านก็เห็นใจคุณจริงๆ เจอคนแย่ๆ แบบนี้ในสังคม แต่หลายความเห็นก็แนะนำดีมาก และให้กำลังใจกันดี

ถ้าในแง่ที่เรามาดูว่าเราผิดตรงไหน ผมไม่เห็นรูปสินค้าที่คุณว่า แต่ให้เดา คิดว่าน่าจะแบบง่ายๆ จริงๆ(จากการที่คุณเน้นว่ามันแพงจริงๆ) แต่ลงทุนพวกแปรง สี ที่ใช้งานนี้งานเดียว เลยต้องแบกภาระ อันนี้ลองคิดเป็นเครื่องมือที่เราต้องซื้อใช้อยู่ในงานดีกว่า แล้วคิดเป็นเสื่อมราคาไป อาจจะทำให้ต้นทุนถูกลงไปได้อีก (ปกติเครื่องมือ เขาไม่เอามาคิดเป็นต้นทุนครั้งเดียว แต่คิดเป็นค่าเสื่อมราคามากกว่า) และวัสดุสิ้นเปลืองก็คิดตามจริง อาจจะทำให้สบายใจขึ้น ทั้งๆที่ซื้อมาเพื่องานนี้โดยเฉพาะก็ตาม

ถ้าเป็นผมก็คงจะไปไม่เป็นเหมือนกัน  ผมว่าไม่น่าจะต้องกังวลเรื่องชื่อเสียงนะ เพราะเราแจ้งให้รู้แล้วเพียงแต่ลูกน้องเขาคงไม่คิดว่า มันจะเป็นเรื่อง จึงอาจไม่ได้บอกเขา และถ้าเขาเป็นคนดี ก็น่าจะรับฟังเหตุผลที่อธิบายให้เข้าใจได้ แต่ถ้าแบบนี้ เขาเรียก บ้าอำนาจครับ สังคม ตจว. อาจทำให้เขารู้สึกอย่างนั้น(ออกแนวหัวหมา) แต่ในเมืองผมว่าเขาอาจต้องเปลี่ยน(แค่หางราชสีห์)  เอ... ผมอินมากไปเปล่าครับ ผมเชื่อว่า เขาเคยได้ใจจากการหักคอจากการจ้างทำงาน หรือได้เปรียบเล็กๆน้อยๆ(โดยเฉพาะงวดสุดท้ายนี่ ชอบทำกัน ช่างโดนกันเยอะมาก ประเภทงวดสุดท้ายโดนเล่นแง่)

ผมอาจไม่มีข้อแนะนำดีๆ เท่าไรนัก เพียงแต่คุณคงต้องอธิบายอย่างจริงใจ ที่คุณคิดอย่างนั้นจริงๆ อย่างตรงไปตรงมา ลองคุยแบบกันเองกับเขาดูสิครับ บางทีเขาอาจมีท่าทีเปลี่ยนไป(อย่าลืมว่า มันคือการเจรจาต่อรองอย่างนึง) ผมเชื่อว่า คุณจะสบายใจ เมื่อเห็นว่าเขาพอใจแล้วจบแบบ สบายใจทั้ง2ฝ่าย(แบบที่ผมเองก็ชอบเป็น) งานนี้คุณเจอคนไม่ยอมคนเข้าแล้ว คุณแข็ง เขาจะยอมหักทันที  แต่ตอนนี้ คุณเสียเปรียบ นอกจากคุณจะขอสินค้ากลับ ซึ่งถ้าไม่ได้ใช้หรือมาขายไม่ได้ ผมไม่ค่อยเห็นด้วย อาจต้องยอมขาดทุน แล้วมันจะช่วยเป็นบทเรียนให้กับเราต่อไป คุณควรดีใจ ที่ซื้อบทเรียนนี้ ได้ไม่แพง ถ้าบังเอิญงานนี้เป็นห้าพัน หรือหลักหมื่น มิต้องเครียดกันมากมายรึครับ

ช่างหรือร้านรับทำอย่างเรา เจอเคสนี้ก็คงต้องเอ๋อ ถ้าเป็นผมยังไงผมก็ต้องขอเงิน ผมจะยอมขาดทุน  ผมเชื่อว่าคุณไม่ได้เสียดายเงิน แต่เสียความรู้สึก มากกว่า มันคงเหมือนเรากับไอ้ประเทศข้างๆ นั่นแหละมั๊งครับ เห้อๆๆ