เมื่อค่ำวานนี้ทันทีที่ได้ข่าวจากคุณเซี่ยงซึ่งได้ไปเยี่ยมดูการจัดเตรียมสถานที่ของงานนี้ว่าทางร้านที่มาออกงานเริ่มขายของกันแล้ว ผมก็ไปเดินชมเครื่่องเรือนที่ร้านของเรือนจำศรีสะเกษ (ตามภาพที่ 1) และก็ได้โต๊ะไม้กันเกรากลับบ้านมาชุดหนึ่งครับ

ที่ร้านของศรีสะเกษยังมีม้าไม้ประดู่กับไม้กันเกรา (ตามภาพที่ 2) เหลืออีกไม่น้อยครับ ไม้กันเกราหรือไม้ตำเสาเป็นหนึ่งในกลุ่มไม้มงคล เนื้อแน่น สีเหลืองอ่อนแปลกตา น่าดูมากครับ ไม้ที่ใช้ทำม้านั่งหนาดีจริงๆไม่ต่ำกว่า 3 นิ้ว ราคาก็อยู่ระหว่าง 800 - 4,000 บาท ม้าตัวกลางในภาพราคา 2,000 บาท ทางซ้ายกับขวาก็พันเศษๆน่าซื้อมากครับ ด้านหลังเป็นม้าที่ทำจากประดู่แดงครับ

วันนี้ไปอีกรอบกับพี่เติม พี่เติมก็ได้ชุดรับแขกไม้ประดู่จากเรือนจำมหาสารคามครับ ใครนิยมงานไม้จริงที่ราคาไม่แพงผมแนะนำให้ไปเดินชมงานนี้ครับ

สวยๆ ทั้งนั้นเลยครับ งานนี้มีตั้งแต่วันที่ ๑- ๑๑ สงสัยจะพลาดไม่ได้เสียแล้วต้องไปชมสักหน่อย ลงไปเมืองกรุงคราวนี้คุ้มค่ากว่าที่คิด 

ไม้กันเกราเห็นแล้วชวนให้นึกถึงอดีต พูดถึงแล้วก็ขอเล่าให้อ่านแบบสังเขปสักหน่อย เมื่ออายุสัก ๑๓-๑๔ อาตมาเป็นสามเณรน้อยเคยไปช่วยลุงตัดเอามาทำเสาโบสถ์ จริงก็ช่วยอะไรเขาไม่ได้มากเท่าไหร่ แต่ด้วยความซนนิดๆ ก็ขอไปตามระเบียบ จำได้ว่าลำต้นประมาณโอบหลวมๆ ของลุง ยาว ๙ เมตร กว่าจะเอาออกจากป่ามาได้แทบแย่ ทางวัดขอให้ช่วยหมู่บ้านละหนึ่งต้น หมู่บ้านของอาตมาก็เป็นหนึ่งในนั้น ตัดแล้วนำส่งที่วัด นอกนั้นเป็นหน้าที่ของพระหนุ่มเณรน้อยจัดการต่อไป ส่วนอาตมาเป็นแผนกคอยเก็บกวาดและดูแลเรื่องน้ำชาเพราะตัวเล็ก แต่ก็แอบลองทำบ้างเล็กๆ น้อยๆ แบบเด็กๆ  ครั้งหนึ่งเคยถูกหลวงหน้าตีเพราะไม่ยอมไปฉันเพล มัวแต่แอบทำกบใสไม้น้อยๆ ตามจินตนาการของตัวเอง คือเวลาอื่นไม่มีโอกาสหลวงพี่หลวงน้าท่านทำงานกันอยู่ห้ามเรายุ่ง ก็อาศัยช่วงที่ท่านไปฉันเพลนี่แหละ แต่ก็คุ้มครับทำเสร็จจนได้ (ใช้เวลาหลายวันนะครับ) โดยเอาเศษไม้กันเกรามาทำ ถือว่าเป็นประสบการณ์ที่ีมีค่าครั้งหนึ่งในชีวิตครับ ส่วนปัจจุบันที่วัดก็มีปลูกอยู่ ๗-๘ ต้น ลำต้นก็ประมาณข้อเท้าเห็นจะไ้ด้ มีอยู่ต้นหนึ่งที่อาตมาเอามาจาก จ.ตราด ต้นเท่านิ้วก้อย เมื่อปี ๔๖ ทุกวันนี้เท่าข้อเท้าแล้วครับ เล่าซะยาวเลยแค่นี้ก่อนครับ เจริญพร