ผมได้มีโอกาสเป็นลูกศิษย์ของท่านอาจารย์ทวีสิทธิ์ ผู้อยู่ในภาพที่ 2 เมื่อปี 2555 ในช่วงที่ผมไปเรียนงานกลึงโลหะที่วิทยาลัยสารพัดช่างพระนคร ปัจจุบันอาจารย์ทวีสิทธิ์ประกอบอาชีพส่วนตัวด้านงานโลหะอยู่ที่จังหวัดปทุมธานีครับ

ผมเคยเกริ่นเรื่องอ.จ.ทวีสิทธิ์ มาครั้งหนึ่งแล้วในเรื่อง “งานไม้ประณีต...จะเริ่มใอย่างไร?” วันนี้ผมมีรายละเอียดเรื่องประวัติและผลงานอาจารย์ทวีสิทธิ์มาเล่าให้ฟังครับ

อ.จ.ทวีสิทธิ์ เป็นชาวสุรินทร์โดยกำเนิด หลังสำเร็จการศึกษาระดับ ปวช. ด้านช่างกลโรงงาน ที่ วิทยาลัยเทคนิคสุรินทร์ ระดับปวส. ที่ด้านเทคนิคการผลิตที่วิทยาลัยเทคนิคนครราชสีมา และระดับ ปทส. ด้านเทคนิคการผลิต สาขาเครื่องมือกล จากวิทยาลัยช่างกลปทุมวัน

หลังสำเร็จการศึกษาท่านก็เป็นครูสอนวิชาช่างกลโรงงานมาอย่างต่อเนื่องโดยสังกัดที่วิทยาลัยเทคนิคปทุมเป็นเวลา 21 ปี และ ที่วิทยาลัยสารพัดช่างพระนคร 4 ปี

ภาพที่ 3 เป็นบรรยากาศในห้องเรียนที่วิทยาลัยเทคนิคปทุมครับ

ระหว่างเป็นครู อ.จ.ทวีสิทธิ์ก็ได้ทุ่มเทกับการให้ความรู้ในงานช่าง ฝึกทักษะ และสร้างอุปนิสัยที่ดีแก่ลูกศิษย์มาโดยตลอด

ภาพที่ 4 บันทึกไว้เมื่ออ.จ.ทวีสิทธิ์พาลูกศิษย์จากเทคนิคปทุมไปเข้าร่วมแข่งขันทักษะงานช่างกลโรงงานระดับภาคที่จังหวัดฉะเชิงเทรา

 ผมก็กำลังหาที่ลับในกบกับใบสิ่วพอดีเลยครับไม่ทราบว่าทำขายหรือเปล่าครับถ้าทำขายไม่ทราบว่าขายอย่างไรครับ

เรื่องหนึ่งที่ผมประทับใจอ.จ.ทวีสิทธิ์มากคือเรื่องการจัดการสภาพแวดล้อมในการทำงานอย่างมืออาชีพ ซึ่งรวมไปถึงการดูแล รักษาและการซ่อมบำรุงรักษาเครื่องมือเครื่องจักร ให้อยู่ในสภาพสมบูรณ์และสะอาดเรียบร้อย

ในภาพที่ 5 อ.จ. ทวีสิทธิ์กำลังเปลี่ยนชุดลูกปืนเพลาขับ บนแท่นกลึง ที่วิทยาลัยเทคนิคปทุม กิจกรรมนี้ อ.จ. ทวีสิทธิ์จะลงมือทำด้วยตัวเองระหว่างปิดภาคฤดูร้อนทุกปีครับ

ภาพที่ 6 เป็นมุมหนึ่งในห้องทำงานอ.จ.ทวีสิทธิ์ที่บ้านใจจังหวัดปทุมธานี แท่นกลึงที่เห็นเป็นแท่นกลึง Howa ของญี่ปุ่นครับ
 

ขอพักเรื่องก่อนครับ คืนนี้จะเขียนต่อครับ

 พี่เขมกลับมาอีกแล้ว

รอติดตามครับ

รอ อ.เขมทัต เขียนต่อหลายเรื่องเลยครับ อิอิ

ผมเคยเรียนหนังสือกับ อ.สาลี วิจิตรขจีเมื่อตอนชั้นเด็กเล็ก อ.เป็นคนท่าตูมสุรินทร์  ไม่ทราบว่าอ.ทวีสิทธิ์พอจะรู้จักไหมครับ  แต่เท่าที่ดู  อ. คล้ายๆกับอ.สาลีเลยครับผม

 รอจองกันได้เลยครับ งานนี้ได้ของดี มีคุณภาพ ราคาถูกไว้ใช้กันแน่ๆ

อ.สาลี เดิมสอนเด็กที่ต.สูงเนิน อ.กระสัง จ.บรีรัมย์ ท่านมีความรู้และสามารถรักษาผู้ป่วย โดยการฉีดยา ผมเองก็เคยโดน เด็กๆต่างก็กลัวอาจารย์ เพราะกลัวเข็ม  บ้านพักท่านติดกับอ่างเก็บน้ำ ต.สูงเนิน  ลูกชายท่าน เป็นรุ่นเดียวกันกับพี่ชายผม ถ้าผมจำไม่ผิดท่านชื่อโอ สมัยนั้นเรียกกันว่าไอ้โอๆ  แล้วอาจารย์ก็พาครอบครัวย้ายมาอยู่บ้านเดิมที่สุรินทร์เมื่อประมาณปี19-21นี่แหละครับ นักเรียนและชาวบ้านต่างพากันเศร้าโศกเสียใจยิ่งนัก  จากนั้นผมก็ไม่เคยเห็นไอ้โออีกเลย  (สมัยนั้นเรียกกันอย่างนี้ครับ)  ถ้าอ.วิสิทธิ์ คือโอ  ผมคือไอ้ธง บ้านพลวง น้องชายเอ๊ฟ ที่ตอนเด็กๆเราเล่นด้วยกันประจำ  ไม่ทราบว่าจะติดต่อ อ.ได้อย่างไรครับ ผมจะลองถามท่านดูครับ  ขอบคุณครับผม

เรียนช่างธง

สงสัยโลกเราจะกลมครับ ผมจะรอให้อ.จ.ทวีสิทธิ์มาเฉลยเองนะครับ

 นั่งรอหน้าจอแล้วครับ พี่เขม

ช่วงถัดไปผมจะนำผลงานที่อาจารย์ทวีสิทธิ์ผลิตขึ้น มาแนะนำนะครับ

เครื่องมือชุดแรกคือชุดปากกายึดจับงานไม้ที่ผมเป็นผู้ดัดแปลงและออกแบบเพิ่มเติมจาดปากกาที่มีจำหน่ายในต่างประเทศ หลักการเป็นของเขาส่วนรายละเอียดผมเป็นผู้ประยุกต์ให้เหมาะกับการทำงานของโต๊ะช่างไม้ใกล้เอื้อม ตามเรื่อง “ทำงานไม้ประณีต จะเริ่มอย่างไร?” การผลิตทั้งหมดเป็นฝีมืออ.จ.ทวีสิทธิ์ครับ

ชุดปากกายึดจับงานไม้ประกอบด้วยปากกาสองชุดคือปากกาหัวโต๊ะและปากท้ายโต๊ะตามรูปที่ 7

ตัวปากกาหัวโต๊ะ (อุปกรณ์สองชุดบนในภาพ) สร้างตามหลักการของปากกาแบบ Leg Vise ของฝรั่ง มีระยะหนีบไม้ประมาณ 12 ซ.ม.ส่วนที่ต่างจากฝรั่งคือแหวนล๊อกเพลาที่ทำจากทองเหลืองและเพลากันหุบที่ทำจากเพลาเหล็กเหนียวร้อยในท่อสเตนเลส บนเพลามีรูสำหรับสอดสลักสเตนเลส(กันส่วนล่างของปากกาหุบขณะหนีบชิ้นงาน) ให้เหมาะกับความหนาของชิ้นงานที่เราจะหนีบ ตัวเพลาเกลียวเป็นเหล็กเหนียวขนาด  1 ¼ นิ้ว ด้ามหมุน Tommy Bar ทำจากเพลาสเตนเลสมียางโอริงกันหลุดที่ส่วนปลายทั้งสองข้าง

ตัวปากกาท้ายโต๊ะ (อุปกรณ์ชุดล่างในภาพ) ประยุกต์จากปากกาแบบ Tail Vise ของฝรั่ง ส่วนที่ต่างจากของฝรั่งคือระบบรางเลื่อนทองเหลืองและวิธีการยึดเพลาด้วนแหวนเกือกม้าทองเหลือง ปากกาตัวนี้มีระยะหนีบประมาณ 17 ซ.ม. ซึ่งเหมาะกับระยะเดือยบนผิวโต๊ะที่ห่างกัน 8 ซ.ม. เพลาเกลียวเป็นขนาด 1 นิ้ว ทำจากเหล็กเหนียวขนาด 1 นิ้ว เกลียวบนเพลาซึ่งเป็นเกลียวซ้ายช่วยให้เราขันอัดชิ้นงานได้ตามความรู้สึกคือหมุนตามเข็มนาฬิกาเพื่ออัดและหมุนทวนเข็มเพื่อคลาย ด้ามหมุน Tommy Bar เป็นสเตนเลสมียางโอริงกันหลุดหัวท้าย ตัวแป้นยึดเพลาทำจากเหล็กเหนียวรมดำ แหวนเกือกม้าล๊อกเพลาเป็นทองเหลือง

ตัวเดือยอัดไม้ทำจากเพลาทองเหลืองขนาด ¾ นิ้ว  ระหว่างใช้งานเราจะสอดเพลาทองเหลืองเข้าในแป้นอะลูมิเนียม ซึ่งจะวิ่งอยู่ระหว่างรางทองเหลืองที่กระหนาบซ้ายและขวา
 

ก่อนอื่นผมต้องขอบคุณอ.เขมทัต กรัยวิเชียร เป็นอย่างสูงที่กรุณานำเรื่องราวประวัติของผมไปลงและให้คำปรึกษาแนะนำให้รู้จักเครื่องมืองานช่างไม้ ผมว่าคนเป็นช่างทุกคนต้องการได้ใช้เครื่องมือที่มีคุณภาพเพื่อให้ผลงานที่ช่างได้ทำหรือสร้างขึ้นมามีคุณภาพตามความตั้งใจของช่างและความต้องการของลูกค้า

ผมมีความตั้งใจที่จะสร้างเครื่องมืองานช่างไม้ที่มีคุณภาพให้คุ้มค่าสูงสุดที่ทุกคนได้จ่ายเงินซื้อไปใช้งานนะครับ

ในภาพที่ 8 อ.จ.ทวีสิทธิ์กำลังตรวจสอบชิ้นส่วนปากกาหัวโต๊ะและปากกาท้ายโต๊ะที่ผลิตขึ้นเป็นรุ่นแรกเพื่อส่งมอบให้คุณมนต์ผู้มีน้ำใจรับหน้าที่ประสานงาน  วันนี้ผมเข้าใจว่าปากกาทั้งหมดส่งถึงเจ้าของแล้ว หลาท่านรอแบบอานม้าโต๊ะใกล้เอื้อมจากผมเพื่อทำการติดตั้ง บางท่านได้นำปากกาไปติดกับโต๊ะที่มีอยู่แล้วหรือสร้างขึ้นในแบบอื่นด้วยตัวเอง

ผมขออภัยผู้ที่รอแบบอานม้าด้วยครับที่ยังหาเวลาเขียนแบบให้ท่านไม่ได้ ถ้ารีบใช้ผมแนะนำให้ไปดูและวัดแบบจากโต๊ะใกล้เอื้อมตัวต้นแบบซึ่งผมนำไปไว้ที่แผนกเครื่องเรือนไม้ ศูนย์ศิลปาชีพบางไทร จ.อยุธยาครับ ถ้าอยากให้ผมอธิบายด้วยก็นัดกันได้ครับ ช่วงนี้ผมเข้าไปสอนที่บาวไทรในวันพฤหัสหรือศุกร์ทุกสัปดาห์ครับ
 

อาจารย์ทวีสิทธิ์ครับ ถ้าท่านคือคุณโอจริงๆ ผมต้องขออภัยนะครับ ที่ใช้คำไม่สุภาพ แต่ผมพูดตามที่ผมเคนเรียกท่านสมัยเด็กๆ ผมกับท่านเล่นด้วยกันประจำ แต่ท่านอาจลืมผมไปแล้ว   น้องชายแท้ๆของตาผม  อ. วสันต์ สมอ่อน   และอาของผม  อาคม   ก็เพื่อนบ้านกับท่านที่บ้านบะท่าตูม จ.สุรินทร์  ผมดีใจที่ท่านเก่งและชำนาญงานแบบนี้ ส่วนผมชำนาญงานไม้ บางทีการออกแบบงานไม้ต้องอาศัยเทคโนโลียีมาช่วย จะขอติดตามผลงานอาจารย์ต่อไปครับ   ขอบพระคุณคุณเขมทัต กรัยวิเชียรเป็นอย่างสูงครับ ที่ได้นำความรู้มาให้ดูเรื่อยๆครับผม

สิ่งหนึ่งที่อาจารย์ทวีสิทธิ์ตั้งใจไว้คือการสร้างสินค้าในยี่ห้อของตัวเอง ยี่ห้อที่อาจารย์เลือกใช้คือ TW คู่กับรูป แตงโม  ตามภาพที่ 9
TW ย่อมาจาก Taweesit Wijitkajee ซึ่งเป็นชื่ออาจารย์ส่วนรูปแตงโมสื่อถึงคำว่า แตง ซึ่งเป็นชื่อเล่นของท่านนั่นเอง

แนวคิดที่ผลิตสินค้าในเครื่องหมายการค้าหรือยี่ห้อ หรือ แบรนด์ ของตัวเองนั้นเป็นเรื่องที่ผมเห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง ยี่ห้อคือเอกลักษณ์และตัวตนที่ทำให้สินค้าของเราต่างจากสินค้าอื่น ถ้าเราผลิตสินค้าคุณภาพในราคาเหมาะสมยี่ห้อเราก็จะเป็นที่นิยม ลูกค้าที่ติดใจผลิตภัณฑ์ของเราก็จะจดจำและเรียกหาได้ง่าย ผู้ที่อยากมาแข่งขันกับเราก็จะต้องฝ่าฟันกับปราการของความเชื่อถือในยี่ห้อของเราทำให้การลอกเลียนแบบทำได้ยากขึ้น บ่อยครั้งที่ผู้ลอกเลียนแบบต้องขายสินค้าด้วยราคาที่ต่ำกว่า ถ้าบริหารจัดการต้นทุนการผลิต คุณภาพไม่ได้ ผู้ลอกเลียนแบบก็จะอยู่ได้ยากเพราะจะมีปัญหากับกำไรต่อหน่วย
 

การรับผลิตสินค้าที่ไม่ระบุยี่ห้อเปรียบเหมือนการทำตัวเป็นโรงงานหรือ "หลังบ้าน" ให้ผู้ที่เราส่งของให้ ลูกค้าปลายทางที่ใช้ผลิตภัณฑ์ของเราไม่มีทางรู้ได้เลยว่าใครเป็นผู้ผลิต มีความเป็นไปได้เสมอที่ผู้นำสินค้าไปขายจะติดยี่ห้อของเขาเอง นานวันเข้ายี่ห้อก็จะสร้างกำไรส่วนเพิ่มที่มาจากความน่าเชื่อถือ แต่มีโอกาสน้อยมากที่ส่วนเพิ่มนี้จะตกถึงมือผู้ผลิตหรือ "หลังบ้าน" โดยธรรมชาติแล้วสำหรับสินค้าที่ใครๆก็ผลิตได้กำไรส่วนใหญ่จะอยู่กับเจ้าของยี่ห้อหรือ "หน้าบ้าน" ครับ

เรื่องที่ต้องตระหนักอีกเรืองคือมีความเป็นไปได้เสมอที่ผู้ขายจะติดต่อผู้ผลิตรายอื่นให้ทำสินค้าแบบเดียวกันแล้วติดยี่ห้อของผู้ขาย ในกรณีนี้อำนาจต่อรองจากมือผู้ผลิตรายแรกแทบจะไม่เหลือเลย เรื่องยี่ห้อเป็นเรื่องระดับชาติ ที่หลายประเทศมี่เป็นฐานการผลิตสินค้าให้เจ้าของยี่ห้อเคยประสบมาแล้วอย่างทั่วหน้า

วันหน้าถ้ามีโอกาสผมจะกล่าวถึงเรื่องยี่ห้ออีกครั้งครับ

 เรียน ช่างธง 

โลกมันกลมจริงๆครับ ผมเป็นลูกชายคนโตของ อาจารย์ สาลี วิจิตรขจี  ผมชื่อเล่น แตง ครับ ส่วนโอเป็นน้องชายคนที่สามของผม

ผมเีรียนป.1-ป.5ที่บ้านสูงเนินและได้ย้ายกลับจ.สุรินทร์ มีโอกาสคงได้พบและคุยมากกว่านี้นะครับ

ขอบคุณครับอาจารย์  ผมก็เพิ่งถามอาคม สมอ่อน    อาบอกว่าโอ คือ อุดมศิลป์   อ.ทวีศิลป์ คือพี่แตง  ต้องขออภัยอย่างสูงจริงๆที่เรียกแบบกันเอง ผมนึกว่าโอครับ เพราะโอนั้นเล่นกันประจำครับ สมัยเด็กๆ   ขอบคุณอาจารย์มากครับที่มาตอบข้อสงสัย และ ทำให้เข้าใจถูกต้อง   และขออภัย คุณพี่เขมทัต กรัยวิเชียร ที่ผมแทรกนอกเรื่องในบทความการนำเสนอของท่าน  พอดีมันตื่นเต้นไปนิดก็เลยออกอาการครับผม   ขอบคุณครับผม

ขออภัย ที่กล่าวนามอาจารย์ผิดครับ  อาคมบอกท่านเป็นพี่โอ คือพี่แตง หรืออาจารย์ทวีสิทธิ์

ภาพที่ 10 เป็นภาพเดือยหนีบไม้ทองเหลือง เดือยนี้มีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง 18.8 ม.ม. .ใช้กับรูกลมขนาด ¾ นิ้ว การใช้เดือยกลมสะดวกกว่าเดือยเหลี่ยมมากตามที่ผมได้เล่าให้ฟังไปแล้วในเรื่อง “โต๊ะช่างไม้ในฝันของผม”

ในภาพจะเห็นรอยบากบริเวณยอด เมื่อมองด้านข้างจะเห็นว่าผิวรอยบากจะทำมุมงุ้มลงเล็กน้อยเพื่อสร้างแรงกดไม้ให้แนบกับหน้าโต๊ะขณะหนีบไม้  ผิวรอยบากมีเซาะร่องไว้เป็นตารางเพื่อเพิ่มแรวยึดเกาะกับขอบไม้

ผมจะยุติเรื่องปากกาท้ายโต๊ะและปากกาหัวโต๊ะไว้เท่านี้นะครับ หากมีข้อสงสัยถามมาได้ครับ

สำหรับเรื่องราคา การสั่งจอง กำหนดการผลิต และการส่วของ ขอให้ติดต่ออาจารย์ทวีสิทธิ์ โดยตรงนะครับ ขอความกรุณาอย่าใช้กระทู้นี้เป็นที่สอบถามหรือต่อรองราคานะครับ

รายละเอียดติดต่ออาจารย์ทวีสิทธิ์ วิจิตรขจี มีดังนี้ครับ:

โทรศัพท์:  089 479 3666

อีเมล์:   pim.56@hotmail.com

เครื่องมือช่างชนิดถัดไปที่อาจารย์ทวีสิทธิ์สร้างขึ้นคือ จิ๊กลบใบกบ ใบสิ่ว ครับ จิ๊กตัวนี้ดัดแปลงมาจาก จิ๊กของยี่ห้อ Eclipse ซึ่งช่างไม้ฝรั่งใช้กันทั่วหน้ามาหลายสิบปีแล้ว ระยะหลังก็มีผู้พลิตรายอื่นผลิตจิ๊กรูปทรงใกล้เคียงกับต้นแบบของ Eclipse ที่ว่านี้

พรุ่งนี้ผมจะเขียนเรื่องการใช้จิ๊กตัวนี้ครับ
 

เรียนช่างธง

ดีใจด้วยครับที่ได้กลับมาพบกับคนใกล้ตัวอีกครั้งครับ

 ได้สนุกกันมากขึ้นแล้วครับ เราได้มีเครื่องมือดีๆไว้ใช้ ฝีมือการทำปากกาปราณีตมากครับ การรมดำก็สวยเนียน

และมียี่ห้อเป็นของคนไทยเอง ไม่ต้องสั่งจากเมืองนอกให้ยุ่งยากและราคาแพง  ผมเชื่อว่าสู้ของนอกราคาแพงได้แน่

แอบหวังว่าคงจะได้เห็นผลงานชิ้นอื่นๆตามมาแน่ๆ

 เรียน ท่านผู้อ่านและติดตามทุกท่านครับ

ท่านอ.เขมทัต ลืมเรียนท่านผู้อ่านว่า จิ๊กรับใบกบฝูงนี้ทั้งฝูงมีนักเรียนผู้ยากไร้ในพระบรมราชูปถัมส์ในองค์สมเด็จพระราชินีนาถ ได้ขอรับไปอุปการะทั้งหมดแล้วและสั่งเพิ่มเนื่องจากต้องการผลงานที่ดีที่สุด ใบกบและใบสิ่วต้องคม มุมคมถูกต้อง พวกเรารอมา 2 เดือนถึงได้ของครับท่านผู้อ่าน

ผมรู้สึกดีครับที่คนสองคนยังไม่ลืมอดีตตอนเด็กๆที่สนุกและมีความสุข ช่างธงตอนเด็กน่าจะซนมากๆนะครับ

น่าสนจิ๊กลับใบกบมากพี่

เจริญพรครับ อาจารย์เขมทัต

จิ๊กลับใบกบที่ อ.นำมาให้ชม ดูสวยงามเรีบบร้อยดีมากครับ  อาตมาทราบข่าวเรื่องนี้มาสักระยะหนึ่งแล้ว ตั้งแต่ทราบข่าวก็รอชมของจริงมาตลอด วันนี้ได้ชมสมใจครับ

การลับใบกบและสิ่วถือว่าเป็นเรื่องสำคัญสำหรับงานไม้ โดยเฉพาะงานที่ต้องการความประณีตสูง มุมของคมใบกบทีคมและได้องศาถูกต้องตามประเภทของไม้นั้นๆ เป็นเรื่องที่ควรเอาใจใส่เป็นอย่างยิ่ง ช่วยให้งานออกมาได้ตามความต้องการของผู้สร้าง และผู้สร้างก็จะมีความสุขกับงานที่สร้างมากยิ่งขึ้นครับ

ปากกาหัวโต๊ะ,ปากกาท้ายโต๊ะ รบดำแล้วดูสวยมาก เดือยทองเหลืองหนีบไม้ดูประณีตมากครับ

หลายท่านที่ยังไม่มีโอกาสได้ใช้งานปากกาชุดนี้ หากมีโอกาสอาตมาแนะนำว่าควรมีไว้ใช้สักชุดครับ จากที่อาตมาได้ติดตั้งใช้งานมาเกือบปี ผลเป็นที่ประทับใจมากครับ 

อาตมาขออนุโมทนาขอบคุณอาจารย์เขมทัต กรัยวิเชียร และอาจารย์ ทวีสิทธิ์ วิจิตรขจี มากครับที่ได้สร้างเครื่องมือดีๆ ให้ได้ใช้งาน

ขอให้มีความสุขทุกท่านครับ

พระมหาวิชาญ สุขวฑฺฒโน

เรียนถามอ.เขมทัตเครื่องลับใบมีดของ Big Wood นี้มันเอามาลับใบกบกับสิ่วได้หรือเปล่าครับถ้าได้จะได้ลงทุนทีเดียวเลยครับเพราะผมต้องใช้ลับใบเครื่องรีดไม้ด้วยครับ

 ขอบคุณครูเขมมากๆครับที่แนะนำเครื่องมือดีๆมาให้ดูครับ ส่วนเรื่องจิ๊กลับใบกบผมเฝ้ารอดูผลงานของอ.ทวีสิทธิ์อยู่ใด้เห็นผลงานแล้วต้องเก็บมาเป็นเจ้าของสักตัวเพราะทุกวันนี้ผมใช้จิ๊กยี่ห้อ Eclipseอยู่ครับ

เรียนคุณอดิศร

ช่วยลงรูปของจิ๊กท่าว่าด้วยนะครับ จะได้ตอบคำถามคุณได้ครับ

เรียนคุณเอ๋ และคุณPop

ผมเชียร์ให้เป็นเจ้าของจิ๊กตัวนี้ครับ ผมเชื่อว่าไม่ผิดหวังครับ

ภาพที่ 12 เป็นภาพจิ๊กลับใบกบ ใบสิ่วยี่ห้อ Eclipse รุ่น 36 ซึ่งผมมีความเห็นว่าเป็นเครื่องมืออมตะชนิดหนึ่ง ผู้ออกแบบเลือกใช้กลไกที่เรียบง่าย แม่นยำ ฝีมือการผลิตของจิ๊กต้นแบบที่เห็นนี้เรียบร้อยดูดีกว่าจิ๊กที่ทำเลียนแบบทุกชนิดที่ผมเคยเห็น ตามความเข้าใจของผมนั้น Eclipseน่าจะเลิกผลิตจิ๊กตัวนี้ไปแล้ว

จิ๊กตัวนี้มีประโยชน์มากสำหรับผู้ที่มีปัญหาในการลับคมใบกบและใบสิ่ว รวมถึงมือใหม่ ปัญหาส่วนใหญ่คือการลับแล้วไม่คมหรือลับแล้วปลายคมไม่ฉากกับใบกบใบสิ่ว ผมเชื่อว่าทุกคนสามารถหัดใช้จิ๊กตัวนี้ลับใบกบใบสิ่วให้คมกริบพร้อมใช้งานได้ในเวลาไม่ถึง 15 นาทีครับ
 

การสร้างจิ๊กแบบนี้ขึ้นมาให้ดูดีและใช้งานได้ไม่แพ้จิ๊กอมตะของ Eclipse ในราคาที่น่าเป็นเจ้าของจึงเป็นโจทย์ที่ไม่ง่ายเลยสำหรับอ.จ.ทวีสิทธิ์ เริ่มตั้งแต่การเลือกวัสดุที่เหมาะสมคงทนต่อการใช้งานที่ต้องเจอกับน้ำ เศษเหล็ก และน้ำโคลนจากหิน ไปจนถึงขั้นตอนการผลิตชิ้นส่วนต่างๆให้ใช้งานได้ง่ายและคงทนถาวร

ส่วนที่ยากที่สุดในการสร้างจิ๊กตัวนี้คือการขึ้นรูปตัวปีกยึดใบทั้งสองชิ้นครับ ผมเข้าใจว่า Eclipse เลือกขึ้นรูปปีกยึดใบโดยผ่านกระบวนการฉีดหล่อ Die Casting ซึ่งเป็นกระบวนการมาตรฐานในการผลิตชิ้นงานที่ทำจากอะลูมิเนียมแอลลอย เป็นจำนวนมากๆ 

สำหรับอ.จ.ทวีสิทธิ์แล้วการฉีดหล่อไม่ใช่ทางเลือกเลยเพราะจำนวนชิ้นงานน้อยไม่มีทางคุ้มค่าแบบหล่อ อ.จ.จึงต้องเลือกการขึ้นรูปด้วยวิธีกัด เจาะ โดยใช้เครื่องมิลลิ่ง ซึ่งก็ทำให้ได้ผลงานที่มีคุณภาพน่าพอใจมากเพราะได้ผิวงานและเหลี่ยมมุมที่เรียบร้อยน่าดูน่าสัมผัส จุดอ่อนของการขึ้นรูปวิธีนี้คือใช้เวลาและความพิถีพิถันมากจึงส่งผลให้ต้นทุนค่อนข้างสูง ถ้าจิ๊กตัวนี้เกิดเป็นที่นิยมขึ้นมาอ.จ.คงต้องพิจารณาขยับขยายลงทุนทำแบบหล่อเป็นแน่

ในภาพที่ 13 จะเห็นจิ๊กลับใบกบ ใบสิ่ว ที่อ.จ.ทวีสิทธิ์ สร้างขึ้นอยู่ทางขวามือของภาพ ส่วนจิ๊ก Eclipse อยู่ทางซ้ายครับ ตัวปีกหนีบใบกบและใบสิ่วทำจากอะลูมิเนียมชนิด 7075 ซึ่งเป็นอะลูมิเนียมเกรดพิเศษที่มีความแข็งและราคาสูงกว่าอะลูมิเนียม เกรด 6063 ที่ใช้อยู่ทั่วไป ตัวลูกกลิ้ง แหวนล๊อกลูกกลิ้ง เพลาประคองปีก และลูกบิดหัวเพลาทำจากสเตนเลส  เพลาเกลียวทำจากทองเหลือง เมื่อไม่มีชิ้นส่วนที่ทำจากเหล็กเราก็ไม่ต้องกังวลเรื่องสนิมเหล็กครับ
 

จุดหลักๆที่จิ๊กที่ทำขึ้นนี้ต่างจากจิ๊ก Eclipse36 คือการผลิตที่อ.จ.ทวีสิทธิ์ทำชิ้นส่วนขึ้นทีละชิ้น และวัสดุที่ใชัครับ ตามรูปที่ 14 A จะเห็นว่าขนาดของเพลาประคองปีกและเพลาเกลียวของจิ๊กที่อ.จ.ทำขึ้นจะใหญ่กว่าของ Eclipse36 

ในภาพจะเห็นเพลาเกลียวและลูกกลิ้งของEclipse เป็นเหล็กรมดำส่วนจิ๊กของอาจารย์ฯเป็นสเตนเลส ผมเคยเห็นจิ๊กของEclipseที่มีเพลาเกลียวเป็นสเตนเลสเหมือนกันครับ เข้าใจว่าเขาคงมีวัสดุที่เลือกใช้หลายแบบ เพลาประคองปีกของ Eclipse ทำจากเหล็กชุบโครเมียมส่วนจิ๊กของอาจารย์ทำจากสเตนเลส

ข้อเปรียบเทียบเหล่านี้ไม่มีเหตุให้เชื่อว่าจิ๊กตัวนี้จะดีกว่าของEclipse นะครับ สำหรับผมการที่จิ๊กตัวนี้ทำงานได้เทียบเท่ากับจิ๊กของ Eclipse ก็ถือว่าเยี่ยมแล้ว 

ภาพ 14 B แสดงส่วนบนของจิ๊กทั้งสอง

ในภาพที่ 14 C จะเห็นว่าด้านข้างของจิ๊ก Eclipse No.36 จะระบุระยะยื่นสำหรับมุมปลายใบกบและใบสิ่วอย่างชัดเจน ซึ่งเป็นเรื่องที่ดี  อ.จ.ทวีสิทธิ์คงต้องพัฒนาเรื่องนี้ต่อในรุ่นที่ 2

เมื่อจะลับใบกบ ให้หงายใบกบด้านเรียบขึ้นแล้วกดด้านที่จะลับคมแนบลงบนบ่าด้านบนของจิ๊กตามรูปที่ 15 ยื่นปลายคมใบกบออกเลยขอบจิ๊กออกไป

ระยะที่ยื่นออกไปนี้จะเป็นตัวกำหนดมุมที่ปลายใบกบ เช่นถ้าเราอยากได้มุมปลายใบ 25 องศา เราก็ต้องยื่นใบกบออกจากขอบจิ๊กไปประมาณ 50 ม.ม. ถ้าเราอยากได้มุมปลายใบ 30 องศา ก็ลดระยะยื่นลงเหลือ 40 ม.ม. เป็นต้น

การวัดระยะยื่นที่สะดวกที่สุดคือการสร้างอุปกรณ์วัดขึ้นจากเศษไม้อัด ตามรูปที่ 16 ครับ

เมื่อเลือกมุมปลายใบและตั้งระยะยื่นของใบได้แล้วเราก็ใช้นิ้วมือหมุนขันลูกบิดสเตนเลสที่หัวเพลาเกลียว ให้ปีกทั้งสองข้างเคลื่อนที่เข้าหนีบใบกบ แรงบิดจากการหมุนจะช่วยให้ใบกบติดไปกับตัวจิ๊กขณะใช้งาน เกลียวซ้ายเละเกลียวขวาบนเพลาทองเหลืองเป็นตัวคุมให้ปีกเคลื่อนที่ไปพร้อมกันด้วยระยะที่เท่ากัน

ถ้าบิดขันด้วยนิ้วไม่ถนัดจะใช้ไขควงปากแบนช่วยก็ได้นะครับแต่ต้องระวังไม่อัดแน่นจนเกินไปเพราะจะทำให้อะลูมิเนียมถูกขอบใบกบซึ่งเป็นเหล็กกล้าและแข็งกว่าอัดจนเยินเสียรูปได้ การเลือกไขควงควรเลือกไขควงปากแบนที่มีปลายพอดีกับร่องผ่าที่ลูกบิดเพื่อกันการลื่นไถลขณะไขซึ่งจะทำให้ร่องเยินได้

ในภาพที่ 17 จะเห็นปลายไขควงปากแบน 5 แบบ   ในจำนวนนี้มีเพียง 3 แบบทางซ้ายเท่านั้นที่มีความกว้างและหนาของส่วนปลายไขควงที่เหมาะกับร่องผ่าบนลูกบิดของจิ๊ก อีกสองแบบที่อยู่ทางขวาไม่เหมาะโดยอันที่ 4 จากซ้ายมีปลายที่ใหญ่กว่าร่อง เป็นลิ่ม และบิ่นกับ ส่วนตัวขวาสุดมีปลายเล็กเกินไป ไขควงสองแบบนี้จะลื่นไถลในร่อง  และ/หรือ สร้างรอบเยินที่ขอบร่องผ่าบนหัวลูกบิด

มีวิธีที่จะช่วยให้เรามองจุดสัมผัสระหว่างใบกบกับหินลับอย่างง่ายๆและชัดเจน โดยก่อนลับคมให้ใช้ปากกาเคมีแบบถาวร Permanent Marker ระบายบนเหลี่ยมก่อนลับคมเพื่อช่วยเน้นจุดสัมผัส ขณะลับคมหมึกจะหลุดออกบริเวณที่ปลายใบกบเสียดสีกับหิน ตามภาพที่ 18

จากนั้นให้วางจิ๊กลงโดยให้ด้านเหลี่ยมที่จะลับสัมผัสกับหินหรือกระดาษทราย จับจิ๊กด้วยมือทั้งสอง ตามรูปที่ 19 แล้วดันไปข้างหน้าโดยออกแรงกดเพียงเล็กน้อยให้ปลายคมแนบกับหินหรือกระดาษทราย
 

เมื่อปลายคมใกล้ถึงปลายหินหรือกระดาษทราย ตามรูปที่ 20 ก็ดึงใบกลับโดยคงแรงกดไว้เท่าเดิม ดันและดึงกลับไปกลับมาอย่างเนิบๆแต่มั่นคงสัก 5 - 10 เที่ยวจึงหงายคมขึ้นมาดูเพื่อสังเกตจุดที่เหลี่ยมปลายใบสัมผัสกับหินหรือกระดาษทราย ยิ่งลับนานพื้นที่สัมผัสก็จะยิ่งกว้างขึ้น

ระหว่างการลับ จิ๊กจะช่วยให้ปลายใบกบจะถูกับหินเป็นมุมคงที่ ส่งผลให้เราได้รอยลับหรือเหลี่ยมที่เรียบเป็นระนาบใหม่ ในรูปที่ 21 จะสีขาวของระนาบใหม่ และสีน้ำเงินของระนาบเดิม

จากนี้เราก็ต้องลับต่อจนหินกินผิวสีน้ำเงินจนหมด
 

เมื่อหินหรือกระดาษทรายกินเนื้อเหล็กถึงปลายคมใบกบเราจะเห็นรอยเยินของเหล็กเป็นเส้นบางๆที่ปลายใบ ตามรูปที่ 22

ถ้าลูบรอยเยินที่ว่านี้ด้วยนิ้วมือในแนวตั้งฉากกับคมตามแนวศรสีเขียว ในรูปที่ 23 จะรู้สึกสากๆ อย่าลูบนิ้วขนานกับคมหรือลูบเข้าหาคมนะครับเพราะจะถูกคมบาดนิ้ว รอยเยินหรือเส้นเหล็กนี้ช่างบ้านเราเรียกว่า เกสร หรือ ครีบ ส่วนฝรั่งเรียกว่า Burr ครับ

เมื่อลับจนได้เกสรแล้วเราก็จะทำการล้างเกสรโดยการคว่ำจิ๊กลงแล้วฝนหน้าเรียบของใบกบกับหินหรือกระดาษทราย ตามรูปที่ 24 ให้เกสรหลุดออกไป ลับใบกบกลับไปกลับมา 2-3 เที่ยวจนเกสรหลุดไป เมื่อหมดเกสรแล้วก็ขยับไปลับบนหินหรือกระดาษทรายที่ละเอียดขึ้นตามความต้องการ

ภาพที่ 25 เป็นภาพคมใบกบที่ลับด้วย หินเบอร์ 1000 เกสรจะเกิดขึ้นกับหินทุกเบอร์ที่เราลับ จะสังเกตได้ว่าเกสรจะบางลงเมื่อเราลับด้วยหินที่ละเอียดขึ้น

ภาพที่ 26 เป็นการทดสอบความคมหลังลับด้วยหินเบอร์ 1000 ครับ

สำหรับการลับคมสิ่วให้ใช้ร่องด้านล่างที่อยู่เหนือเพลาประคองปีก สิ่วที่เหมาะกับจิ๊กนี้คือสิ่วปากบางครับ ให้สอดส่วนบางของขอบเข้าไว้ในร่องหางเหยี่ยว ตามรูปที่ 27

ตามภาพที่ 28 ปรับระยะยื่นของปลายคมสิ่วให้พอดีกับมุมที่ต้องการ เช่น ถ้าเราอยากได้มุมปลายใบ 25 องศา เราก็ต้องยื่นใบสิ่วออกจากขอบจิ๊กไป 40 ม.ม. ถ้าเราอยากได้มุมปลายใบ 30 องศา ก็ลดระยะยื่นลงเหลือ 30 ม.ม. เป็นต้น

ใช้มือทั้งสองข้างประคองจิ๊กพร้อมดัน/ดึงจิ๊กให้เดินหน้า/ถอยหลัง ตามภาพที่ 29

ขณะลับสิ่ว เราต้องกระจายจุดสัมผัสกับหน้าหินให้ทั่วเพื่อให้หินสึกเสมอและคงความเรียบได้นาน ภาพที่ 30 แสดงการลับ ด้านซ้าย ส่วนกลาง และด้านขวาของหิน

ภาพที่ 31 ถ่ายไว้หลังลับไปได้ประมาณ 30 เที่ยว จากนี้ก็ลับต่อจนระนาบใหม่ขยายไปจรดคมใบสิ่ว

ผมจะแสดงการลับแบบ คม1 - คม2 ให้ดูนะครับ

หลังลับคมแรก  หรือ คม1 จนได้ระนาบที่เรียบเสมอถึงปลายใบแล้ว ก็ระบายผิวระนาบบนเหลี่ยมที่เพิ่งลับให้ทั่วด้วยหมึก ตามรูปที่ 32

จากนั้นให้ปรับลดระยะยื่นของปลายใบเพื่อเพิ่มมุมปลายใบ ตามรูปที่ 33

ใช้หินละเอียดที่สุดที่มีลับใบสิ่วต่ออีก 10 – 20 รอบ ก็จะได้คม2 ตามที่เห็นเป็นระนาบสีขาวที่ปลายสิ่ว ในภาพที่ 34

จิ๊กตัวนี้ลับใบกบได้กว้างระหว่าง 32 ม.ม. ถึง 67 ม.ม. และลับสิ่วปากบางได้กว้างระหว่าง 10 ม.ม. ถึง 32 ม.ม.สิ่วขนาดนอกเหนือจากนี้ และสิ่วชนิดอื่นเช่นสิ่วน่อง สิ่วเจาะเดือย สิ่วหางปลา สิ่วเล็บไม่เหมาะที่จะใช้กับจิ๊กนี้เพราะการหนีบใบจะไม่มั่นคงครับ

ผมเขียนบรรยายเรื่องการใช้จิ๊กลับใบกบตัวนี้ค่อนข้างละเอียด เพราะอุปกรณ์ลักษณะนี้ไม่ค่อยจะเป็นที่รู้จักหรือใช้งานกันในบ้านเรา หากไม่เข้าใจหรือสงสัยเรื่องใด ขอให้ถามมาเลยนะครับ

เครื่องมือช่างชนิดถัดไปที่ผมจะแนะนำ คือ น๊อตยึดฝาประกับใบกบล้าง ตามที่เห็นในภาพที่ 35 ครับ

 เรียนอ.เขมทัตเครื่องลับใบมีดของ BigWood ที่ผมบอกมันไม่ใช่จิ๊กครับแต่เป็นเครื่องลับใบมีรู้สึกจะเป็นรุ่น WS-150 ครับ

เรียนคุณอดิศร

เครื่องในรูปน่าจะมีไว้ลับใบกบเครื่องไสชิดและเครื่องรีดไม้นะครับ จะใช้ลับใบกบใบสิ่วซึ่ง มีขนาด เล็ก แคบ มีความเรียว คงลำบากตอนที่จับยึดชิ้นงานครับ เกรงว่านอกจากไม่สะดวกแล้วอาจจะมีประเด็นเรื่องความปลอดภัยด้วย 

 รับทราบครับเดี๋ยวผมติดต่ออ.ทวีสิทธิ์

เรียนถามคุณเขมทัคครับ

         ใบกบล้างตั้งที่ 50 mm.ได้ 25 องศา สำหรับใบกบผิวตั้งเหมือนกันรึเปล่าครับ และขอชื่นชมว่าเป็นการสาธิตที่ประกอบภาพ (ซึ่งในความคิดผมว่า ค่อนข้างยาก ไม่เหมือน VDO) ที่อ่านแล้วเข้าใจได้ทั้งหมด และนำไปใช้จริงได้ง่ายๆ เพราะผมเป็นคนหนึ่งครับที่ลับใบกบ และสิ่วไม่คม ซึ่งจริงๆแล้ว เป็นเครื่องมือ Hand tool ที่สำคัญมากของงานไม้

ขอบคุณในความรู้เหล่านี้ครับ

เอกชัย เตียววงค์ไทย

เรียนคุณเอกชัย

ใบกบผิวลับมีวิธีลับเหมือนใบกบล้างครับ

ขอบคุณสำหรับคำชมครับ

จิ๊กลับใบกบแบบนี้และแบบอื่นๆที่ใช้ง่ายมีประโยชน์มากสำหรับมือใหม่ครับ จากการสังเกตผู้ฝึกงานไม้ใหม่กับผมกว่า 20 คนผมพบว่าเกือบทุกคนมีปัญหากับการลับคมใบกบใบสิ่ว  หลายคนในจำนวนนั้นที่มีโอกาสได้ใช้จิ๊กแบบนี้สามารถลับคมได้ด้วยตัวเอง ในเวลาไม่กี่นาที

ผมชอบสัมผัสที่ได้จากการใช้ไส ตัด ผ่า ถาก และเจาะ ไม้ด้วยเครื่องมือที่คมกริบ และมั่นใจว่าความชอบนี้ไม่ได้จำกัดอยู่ที่ผมเพียงคนเดียว

เมื่อต้นปีนี้ผมมีโอกาสสอนวิธีการใช้กบและสิ่วให้ช่างไม้อาชีพกลุ่มหนึ่ง ช่างคนหนึ่งในกลุ่มนั้น บอกกับผมว่า "ผมทำงานช่างไม้มาสิบกว่าปี ไม่เคยใช้สิ่ว ไม่เคยใช้กบมือ ผมลับกบลับสิ่วไม่เป็นครับเลยครับ"  หลังหัดการลับใบกบใบสิ่วด้วยมืออยู่หลายสัปดาห์เขาก็จับทางได้ ทุกวันนี้ในการเก็บรายละเอียดของงานทุกชิ้นที่ช่างคนนี้ทำจะต้องมีการใช้กบมือและสิ่วประกอบด้วยเสมอ

ถ้าเขาได้เห็นจิ๊กตัวนี้ เขาคงถามผมว่า "ทำไมไม่หัดให้ผมลับด้วยจิ๊กตั้งแต่แรก?" เป็นแน่ :)

เรียน อ.เขมทัต

ตอนนี้ผมก็หลงรักเจ้าเครื่องมือ Hand Tool มากๆเลยครับ 

เยี่ยมมากครับสำหรับข้อมูลต่างๆ

 ขอบคุณมากครับ คุณเขม ผมกำลังมองหา เดือยหนีบไม้ทองเหลือง อยู่เลยครับ คิดว่าต้องสั่งเมืองนอก หรือต้องหาร้านกลึงซะแล้ว ได้ส่งเมล์หาอาจารย์เพื่อขอทราบรายละเอียดแล้วครับ ^^

เรียน คุณทวีวัฒน์  คุณอินจำปา  คุณตุ๊  คุณธน  คุณThe Native คุณหมู   คุณHONDO คุณป๋อง  คุณบุญชัย และคุณสมพงษ์

ตามที่ทุกท่านเคยแสดงความสนใจอยากเป็นเจ้าของ ปากกาหัวโต๊ะและท้ายโต๊ะ ที่สร้างโดย อ.จ.ทวีสิทธิ์ วิจิตรขจี ในกระทู้ "ทำงานไม้ประณีต จะเริ่มอย่างไร?" ผมขอเรียนว่า อาจารย์ทวีสิทธิ์พร้อมแล้วที่จะสร้างปากการุ่นต่อไป ขอให้ทุกท่านติดต่อยืนยันความต้องการ ตกลงราคา และวิธีการ/วันเวลาส่งมอบสินค้า กับอาจารย์ทวีสิทธิ์โดยตรงตามเบอร์โทร/อีเมล์ด้านล่างนี้นะครับ

อ.จ.ทวีสิทธิ์ วิจิตรขจี

โทรศัพท์:  089 479 3666

อีเมล์:   pim.56@hotmail.com

 สั่งซื้อไปเรียบร้อยแล้วครับ ขอบคุณคุณเขมทัต ครับ ที่แนะนำสิ่งดีๆ เสมอมา  ^^

สั่งและโอนเงินให้ อ.ทวีสิทธิ์แล้ว 2ชุดปากกา 1  jig

 ขอบคุณ คุณเขมทัตมากครับ

สมพงษ์ 

 อ.ทวีสิทธิ์แจ้งว่า ชุดปากกางานไม้ ล่าช้าออกไปอีกเนื่องจากมีพวกเราขอเพิ่มในรุ่นนี้รวมเป็นจำนวนมากกว่าสิบ แต่คาดว่าน่าจะเสร็จในเร็วๆนี้ โปรดฟังอีกครั้ง. อ.ทวีสิทธิ์แจ้งว่า ชุดปากกางานไม้ ล่าช้าออกไปอีกเนื่องจากมีพวกเราขอเพิ่มในรุ่นนี้รวมเป็นจำนวนมากกว่าสิบ แต่คาดว่าน่าจะเสร็จในเร็วๆนี้ โปรดฟังอีกครั้ง. อ.ทวีสิทธิ์แจ้งว่า ชุดปากกางานไม้ ล่าช้าออกไปอีกเนื่องจากมีพวกเราขอเพิ่มในรุ่นนี้รวมเป็นจำนวนมากกว่าสิบ แต่คาดว่าน่าจะเสร็จในเร็วๆนี้ โปรดฟังอีกครั้ง. พอแระ 555