ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา กว่า 3% ของการเกิดต่อปีในประเทศที่พัฒนาแล้วเกี่ยวข้องกับเด็กที่ตั้งครรภ์โดยใช้เทคนิคการช่วยการเจริญพันธุ์ ซึ่งเป็นภาระทางเศรษฐกิจจำนวนมาก นอกเหนือจากปัญหาทางร่างกายและจิตใจ จากข้อมูลขององค์การอนามัยโลก ภาวะมีบุตรยากเพิ่มขึ้นอย่างทวีคูณในประเทศที่พัฒนาแล้วในช่วง 10 ปีที่ผ่านมา โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ภาวะมีบุตรยากในผู้ชาย แสดงถึงครึ่งหนึ่งของกรณีภาวะมีบุตรยาก ความล้มเหลวระหว่างการผลิตสเปิร์มมาโตซัว หรืออีกนัยหนึ่งระหว่างการสร้าง สเปิร์มมาโตซัว ทำให้เกิดสเปิร์มที่มีคุณภาพต่ำหรือไม่ทำงาน และทำให้เกิดภาวะมีบุตรยาก กลไกระดับโมเลกุลที่เกี่ยวข้องในการควบคุมกระบวนการนี้ยังไม่เป็นที่ทราบแม้ว่าจะมีความสำคัญต่อสุขภาพการเจริญพันธุ์ก็ตาม