ศิลปินบางคนยังเชื้อเชิญให้ผู้ชมมีส่วนร่วมในการแสดง เช่นนักแสดงของแดน เกรแฮม, ผู้ชม, กระจกเงา, 1975 ที่เขาบันทึกการแสดงของตัวเองหน้ากระจกในขณะที่ฝูงชนจับจ้องดู หนึ่งในแง่มุมที่น่าสนใจและน่ารำคาญที่สุดของศิลปะการแสดงคือเมื่อศิลปินผลักดันร่างกายของพวกเขาไปสู่สถานการณ์เสี่ยงตายหรือความตาย เพื่อทดสอบความแข็งแกร่งของความอดทนของมนุษย์ Joseph Beuysเล่นกับอันตรายในการแสดงในตำนานของเขาในปี 1974 I Like America และ America Likes Meโดยปิดตัวเองในแกลเลอรีเป็นเวลาสามวันกับโคโยตี้ป่า ที่นี่หมาป่ากลายเป็นสัญลักษณ์ของภูมิประเทศที่ดุร้ายก่อนยุคอาณานิคมของอเมริกา ซึ่ง Beuys แย้งว่ายังคงเป็นพลังธรรมชาติที่ไม่อาจควบคุมได้ Beuys ป้องกันตัวเองจากโคโยตี้ด้วยการห่อตัวด้วยผ้าห่มสักหลาดและถือไม้เท้าที่เกี่ยวไว้ ศิลปินหลายคนได้ทำให้เส้นแบ่งระหว่างศิลปะการแสดงกับการประท้วงทางการเมืองไม่ชัดเจน โดยจัดแสดงเหตุการณ์ที่เป็นข้อขัดแย้งที่กระตุ้นความจริงที่น่าอึดอัดใจเกี่ยวกับสภาพอากาศที่พวกเขาอาศัยอยู่ หนึ่งในศิลปะ การแสดง ที่มีชื่อเสียงและมีชื่อเสียงมากที่สุดคือPunk PrayerของPussy Riot2012 สมาชิกสามคนของกลุ่มแสดง "Punk Prayer" ในวิหาร Christ the Saviour ในกรุงมอสโก โดยวิพากษ์วิจารณ์ลักษณะการกดขี่ของทางการรัสเซียและการเชื่อมโยงที่น่าสงสัยกับคริสตจักรคาทอลิก ในขณะที่สวมเสื้อผ้าสีสดใสและไหมพรมที่มีเครื่องหมายการค้า แม้ว่าทางการรัสเซียจะจับกุมและคุมขังศิลปินเหล่านี้ แต่อิทธิพลของพวกเขาที่มีต่อศิลปิน-นักเคลื่อนไหวนั้นมีอยู่อย่างลึกซึ้ง ซึ่งแสดงให้เห็นว่าศิลปะการแสดงสามารถเป็นเครื่องมือที่ทรงพลังในการแสดงออกในช่วงเวลาที่ท้าทายที่สุด