หลังสงครามโลกครั้งที่ 2 สหรัฐฯ และสหภาพโซเวียตไม่จำเป็นต้องร่วมมือกันเพื่อกำจัดภัยคุกคามของเยอรมนีและญี่ปุ่นอีกต่อไป ต่างฝ่ายต่างแสดงความไม่ไว้วางใจซึ่งกันและกัน สิ่งนี้เห็นได้ชัดจากการแข่งขันด้านอาวุธ ที่น่าอับอาย ประวัติศาสตร์ ซึ่งแต่ละประเทศใช้เงินจำนวนมากด้วยความหวังว่าจะมีระบบป้องกันทางทหารที่ก้าวหน้าและใหญ่ที่สุด ม่านเหล็กทำหน้าที่แบ่งแยกทางการเมืองระหว่างประเทศทุนนิยมและคอมมิวนิสต์: ทางด้านตะวันตกของม่านเหล็ก ประเทศทุนนิยมได้สร้างองค์การสนธิสัญญาป้องกันแอตแลนติกเหนือขึ้นเพื่อเป็นพันธมิตรทางทหารเพื่อปกป้องกันและกันจากการคุกคามของลัทธิคอมมิวนิสต์ ทางด้านตะวันออก ประเทศคอมมิวนิสต์ได้สร้างสนธิสัญญาวอร์ซอว์เพื่อตอบสนองต่อการสร้างนาโต้