การสังเกตของเราชี้ให้เห็นว่าS. atlanticaเป็นตัววางไข่เป็นระยะ (ดู Rocha et al. 2001  Nigmatullin 2002 ) เพื่อหลีกเลี่ยงการรบกวนพฤติกรรมการวางไข่ ในการศึกษาปัจจุบัน ไม่มีการวัดใด ๆ เพื่อหาว่ามีการเติบโตทางร่างกายระหว่างกลุ่มไข่หรือไม่ การปรากฏตัวของโอโอไซต์ขนาดต่างๆ ในรังไข่บ่งชี้ว่ารูปแบบการตกไข่เป็นแบบซิงโครนัสแบบกลุ่มในสปีชีส์นี้ ปลาหมึก  มีรายงานการมีอยู่ของเซลล์ไข่ในระยะต่างๆ ของการเจริญเติบโตในS. atlantica ในน่านน้ำสกอตแลนด์โดย Yau และ Boyle ( 1996 ) เส้นผ่านศูนย์กลางเฉลี่ยของโอโอไซต์ที่โตเต็มวัยที่วัดได้ในการศึกษาของเรานั้นใกล้เคียงกับที่นำเสนอโดย Yau และ Boyle ( 1996 ) คือ 2.75 ± 0.44 มม. และ 2.5–3.0 มม. ตามลำดับ เนื่องจากไม่มีการแจกแจงขนาดในการศึกษาครั้งหลัง จึงไม่สามารถทำการเปรียบเทียบที่เหมาะสมได้ ในทางกลับกัน การศึกษานี้แสดงให้เห็นว่าตัวเมียของS. atlanticaรวมถึงปลาหมึกหางสั้นชนิดอื่นๆ ไม่ได้วางไข่ทุกวัน (Bello and Deickert 2003  Gabel-Deickert1995 ) และไข่แต่ละชุดอาจแสดงถึงการผลิตไข่ที่โตเต็มวัยในแต่ละวัน หรือระยะเวลาที่เหมาะสมระหว่างไข่แต่ละชุด ผลผลิตนี้ลดลงตลอดระยะเวลาวางไข่จนกระทั่งตาย อย่างไรก็ตาม ข้อเท็จจริงที่ว่าS. atlanticaสามารถวางไข่ได้หลายชุดอย่างน้อยในระยะเวลา 20 วันไม่ได้พิสูจน์ว่าความสามารถนี้ถูกใช้อย่างเต็มที่เสมอภายใต้สภาวะธรรมชาติ ยิ่งไปกว่านั้น เนื่องจากการสืบพันธุ์ต้องการการจัดสรรพลังงานจำนวนมาก การมีโอโอไซต์ขนาดกลางและขนาดใหญ่จำนวนค่อนข้างน้อยในรังไข่ (ตารางที่  2) อาจบอกเป็นนัยว่าพลังงานที่ได้รับจากการบริโภคอาหารนั้นมุ่งไปสู่การสร้างไข่ ในขณะที่การเจริญเติบโตทางร่างกายไม่ได้เกิดขึ้น ซึ่งเป็นลักษณะเฉพาะของกลยุทธ์การวางไข่นี้ อย่างไรก็ตาม ผลลัพธ์ของปลาหมึกหางสั้นสายพันธุ์อื่นๆ แสดงให้เห็นตรงกันข้าม กล่าวคือ ขนาดตัวของตัวเมียจะเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องเมื่อมีการวางไข่