เพื่อยึดครองกองทัพของคู่ต่อสู้ กองทัพที่ยึดครองจะต้องตัดสินใจและเตรียมการให้เร็วกว่าคู่ต่อสู้ อย่างไรก็ตาม สิ่งนี้มักกำหนดให้ต้องละเลยกระบวนการวางแผนและเตรียมการบางอย่างของตนเอง ซึ่งหมายความว่าจะมีน้อยกว่าการเตรียมพร้อมอย่างเต็มที่สำหรับการดำเนินการ การบรรลุความประหลาดใจควรจะชดเชยการขาดการเตรียมพร้อมนี้ แต่มีเส้นบางๆ กลยุทธ์  ระหว่างการเร็วกว่าศัตรูกับการรีบร้อนเกินไปและการเริ่มดำเนินการโดยไม่ได้เตรียมพร้อมเพียงพอ และด้วยเหตุนี้จึงถ่ายโอนผลร้ายของความประหลาดใจจากศัตรูไปยังกองกำลังของตนเอง การหลีกเลี่ยง อีกทางเลือกหนึ่งคือการทำสงครามในลักษณะหรือตำแหน่งที่ข้าศึกมีขีดความสามารถไม่เพียงพอที่จะตอบโต้หรือไม่คาดหมาย ตัวอย่างของประเภทแรก (ความสามารถไม่เพียงพอ) ได้แก่ การโจมตีของอิหร่านต่ออิรักในช่วงกลางทศวรรษ 1980 สิ่งเหล่านี้ดำเนินการส่วนใหญ่ในพื้นที่ภูเขาทางตอนเหนือของอิรักและที่ลุ่มทางตอนใต้ของอิรัก ด้วยเหตุนี้จึงเป็นการลบล้างความเหนือกว่าของอิรักในกองกำลังติดอาวุธ บังคับให้พวกเขาต่อสู้กับการสู้รบของทหารราบซึ่งชาวอิหร่านมีความเหนือกว่าเชิงตัวเลข ในอิรักในปี 1991 และในโคโซโวในปี 1999 ชาวอเมริกันต้องการใช้ประโยชน์จากความเหนือกว่าทางอากาศของตน โดยทำสงครามฝ่ายเดียวเพราะทั้งชาวอิรักและชาวเซิร์บไม่สามารถแข่งขันกันได้ ในกรณีเหล่านี้ แม้ว่าศัตรูจะรู้ล่วงหน้าว่าแผนการของอเมริกาจะเป็นอย่างไร เขาก็ไม่มีทางตอบโต้ได้นอกจากพยายามเพิ่มความสามารถในการอยู่รอดและการรอคอย