ใช่ครับ ความคิดเห็นที่ 16 คุณยุ่น ก็บอกไว้อย่างชัดเจนว่า อุปกรณ์ที่พี่ peter จัดมาให้ครับ มีอะไรบ้าง 1234

ที่เค้าเข้ามาติดตามกันคือ มาติดตามดูการใช้งานว่ามันได้ผลเป็นยังไง ดีแค่ไหน เผื่อดีจะได้สั่งซื้อมั้ง  จะได้ไม่ต้องเหนื่อยทำเอง ทำเองแถมไม่สวยด้วย 

พี่พันศักดิ์ครับ ผมลองจินตนาการตามพี่พี่บรรยายไว้คิดว่าน่าจะสร้างมาใช้งานได้น่ะครับ แถมใช้ได้สองประโยชน์ด้วย ทำเลยครับพี่ หนับหนุนๆ

และขอบคุณพี่ พันศักดิ์ และ คุณ prescott ครับ ที่ยอมกลับไปอ่านกระทู้นี้อีกรอบ  อย่างว่าล่ะครับที่ผมเคยบอกกล่าวใน ค.ห.ต้นๆว่า ผมพิมพ์ช้า (แล้วยังจะชอบพิมพ์ยาวๆอีก ) ถ้าท่านใดคอยติดตามกระทู้ที่ผมลงผมขอให้ได้โปรดจง " อดทน อดกลั้น และอดนอน "นะครับ5555+

ผลงานยอดเยี่ยม ของผมใช้ไม้อัด 15 มม.ทำเพลท ติดรั้ว เอาแคล้มป์จับหัวท้าย  เอาเลื่อยวงเดือนแนบรั้ว แล้วดันๆๆๆๆๆ แบบว่า DIY ไม่ค่อยเป็นน่ะครับ ขอบคุณคุณยุ่นมากที่นำสิ่งดีๆมาเล่าสู่กันฟัง อยากทราบราคาด้วยครับ ถ้าสั่งทำจะว่างทำให้มั้ย ฝากถามคุณปีเตอร์ให้ด้วยครับ

เมื่อสักครู่ผมพิมพ์ข้อความไปค่อนชั่วโมงแล้วกดส่ง ปรากฏว่าไม่สามารถส่งได้ เลยต้องรีสตาร์ทแล้วมาเริ่มพิมพ์ใหม่ ค.ห.นี้ขอลองส่งเทสต์ก่อนนะครับ

ตอบพี่ เปี๊ยก พิดโลก ครับ จากที่ได้คุยกับพี่ปีเตอร์ 2-3 วันก่อนเห็นเค้าบอกว่าช่วงนี้เค้ามีออเดอร์ค้างอยู่น่ะครับ แต่ถ้าพี่เปี๊ยกมีความสนใจ ในฐานะที่ผมเป็นผู้แนะนำผลงานพี่เค้า ผมจะดำเนินการติดต่อให้พี่ทั้งสองได้คุยกันโดยตรงนะครับ

และถ้ายังมีท่านใดมีความต้องการอุปกรณ์นี้ บอกมาได้เลยครับ เพื่อให้พี่ปีเตอร์ได้จัดเวลาคิวงานต่างๆได้ลงตัวครับ

เมื่อสักครู่ผมพิมพ์ข้อความไปค่อนชั่วโมงแล้วกดส่ง ปรากฏว่าไม่สามารถส่งได้ เลยต้องรีสตาร์ทแล้วมาเริ่มพิมพ์ใหม่ ค.ห.นี้ขอลองส่งเทสต์ก่อนนะครับ

เป็นอีกแล้ว ขอลองส่งอีกทีครับ

จาก ค.ห.ที 94 ผมได้บอกไว้ว่าจะกลับมาเล่าถึงเครื่องเลื่อย makita 5007 nfเห็นทีครั้งนี้ต้องผิดคำพูดแล้วครับ เพราะกล้องของผมได้สิ้นไฟไปอย่างสงบแล้วครับ    ( ต้องใช้คำว่าสิ้นไฟมังครับ ก็เค้าไม่ได้หายใจเหมือนเราๆนิ ) เหตุเกิดจากการที่ผมทำเค้าตกจากที่ไม่ค่อยสูงนัก แต่คงเพราะมุมที่ตกกระแทกได้เหลี่ยมได้มุมกันพอดีบวกกับความชราภาพจึงนำไปสู่เหตุการณ์อันน่าสลดนี้

แต่อย่างไรก็ตาม เดอะ โชว์ มัส โก ออน ( แปลว่าไรหว่า ) ในเมื่อเป็นอย่างนี้ผมจะรวบรวมเงินไปหาซื้อกล้องโปรเพื่อมาถ่ายรูปให้ได้ชมกันต่อไปครับ ระหว่างที่ยังไม่มีกล้องมาถ่ายรูปเครื่องเลื่อย ผมจะเล่าเรื่องอื่นไปพลางๆก่อนนะครับ

ปล. กล้องโปรในความหมายของผมคือ กล้องโปรโมชั่น น่ะครับ ที่ผมเรียกมันซะสั้นอย่างนี้ไม่ใช่เพราะขี้เกียจพิมพ์นะครับ แต่เรียก กล้องโปร เพราะว่าฟังแล้วดูเท่ห์ ดูดีมีชาติตระกูลอ่ะครับ

มีแบบตัดในนํ้าได้มั้ยครับ แบบที่พี่พันศักดิ์บอกบางที่ออกนอกสถานที่
บางครั้งผมไปดํานํ้าก็เลยอยากได้ แบบตัดใต้นํ้าได้ด้วย ปีเตอร์+ยุ่นทําให้หน่อยซิ

ตัดใต้น้ำ ?

ไปบิวท์ย่านรัชดาบ่อยล่ะซีท่า ข อ ป า ย เ ป น ลู ก มื อ ด้ ว ย ค น........... นะ พี่ เ อ๋ นะ ไม่รับค่าแรงด้วย อิอิอิ 

เรียนพี่ เปี๊ยก พิดโลก ครับ

วันนี้ผมได้คุยกับพี่ปีเตอร์เรื่องที่พี่สนใจแทรคซอว์ของเค้าแล้วครับ เค้าบอกว่าถ้ามีใครสนใจขอให้ติดต่อที่ บังวู๊ด ได้เลย เนื่องจากพี่ปีเตอร์เค้าติดงานอยู่หลายชิ้นทำให้อาจไม่สะดวกในการพูดคุย ( เค้าต้องดูเครื่อง cnc ทำงานอย่างใกล้ชิดเกือบตลอดเวลาจนไม่ค่อยสะดวกในการรับแขกหรือรับโทรศัพท์ )  และ บังวู๊ด ก็เป็นผู้ช่วยรวบรวมยอดสั่งให้พี่ปีเตอร์แบบช่วยๆกันตามประสาคนรักงานไม้เหมือนกัน พี่เปี๊ยกสามารถเข้าไปตามลิงค์ 

http://www.woodworkingthai.com/webboard/index.php?board=6.0

ได้เลยครับ ลองหาหรือตั้งกระทู้ถาม บังวู๊ด ได้เลยครับ 

รูปที่ 24

กลับมาเล่าเรื่องตามสัญญาครับ

รูปที่มาคั่นเวลานี้ ชุดแทรคซอว์เป็นอุปกรณ์สำคัญที่มาช่วยให้งานจบได้ง่ายขึ้นครับ

รูปที่ 25

รูปที่ 26

รูปที่ 27

รูปที่ 24 - 27 เป็นงานตัวอย่างทำส่งให้ลูกค้าทดลอง ผมใช้ไม้ mdf ปิดผิวและขอบด้วยไม้แอชทั้ง 3 แผ่นครับ

มีแต่ของ ยอดๆ ทั้งนั้น 

ขอบคุณ คุณ ahu77 ครับ

ต่อจากเมื่อวาน ขออนุญาตพูด ( พล่าม ) ก่อนสักนิดนะครับ

สำหรับท่านที่รอชมเรื่องราวของแทรคซอว์อยู่อย่าเพิ่งเบื่อหน่ายรำคาญใจไปนะครับ ในตอนแรกผมวางแผนแบ่งเรื่องที่จะเล่าไว้เป็น 3 ตอนคือ

1.เล่าถึงตัวชุดอุปกรณ์โดยเริ่มที่ชุดรางเป็นตัวแรก

2.เล่าถึงเครื่องเลื่อย makita

3.แสดงผลการใช้และพิสูจน์ประสิทธิภาพชุดแทรคซอว์

แต่เมื่อเกิดเหตุไม่คาดคิด (เรื่องกล้อง) ตามที่ผมได้เล่ามาก่อนหน้าผมจึงได้เอาเรื่องงานที่ทำส่งลูกค้ามาเล่าขัดตาทัพไปก่อนทีนี้อาจมีบางท่านสงสัยว่าผมคงตัดงานมา 5 , 6 แผ่น แต่ดันเอามาเล่าเป็นตุเป็นตะ  ผมขอยืนยันนะครับว่าผมตัดมามากกว่านั้น ( มากกว่า7 , 8แผ่นด้วย 5555 ดักคอไว้ก่อน  ) รูปและเรื่องราวที่นำมาลงคั่นเวลานี้เป็นรูปที่ผมถ่ายเก็บไว้เพื่อคัดเลือกรูปไปนำเสนอลูกค้าก่อนที่กล้องจะพังและแทรคซอว์ตัวนี้ก็เป็นกำลังสำคัญในการทำงานชุดนี้ครับ

รูปที่ 28 การเก็บขอบวีเนียร์

อุปกรณ์ที่ผมใช้ในการเก็บงานคือกบไสไม้ครับ

รูปที่29

อุปกรณ์ร่วมก็มีแค่ค้อนไว้แต่งใบกบครับส่วนตลับเมตรไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง ผมเอามาร่วมถ่ายรูปเพื่อให้สังเกตุขนาดได้ง่ายขึ้นเท่านั้นครับ อ้อ...ค้อนยางเอาไว้เคาะก้นน้องกบครับ ผมหวงน้องกบมากกลัวก้นเธอจะช้ำเป็นรอยเลยใช้ค้อนยางอ่ะครับ

รูปที่ 30

ในรูปที่ 28 , 29 ตอนถ่ายรูปผมลืมเอาแป้นจับกระดาษทรายมาวางเพื่อถ่ายรูปหมู่ครับ ขั้นตอนการเก็บขอบวีเนียร์ขั้นแรกผมใช้กระดาษทรายขัดวีเนียร์ส่วนที่เกินขอบไม้โดยทำมุมเอียงลงหาหน้าไม้ทีละน้อยให้ขอบวีเนียร์ส่วนเกินพับลงหาผิวหน้าไม้ครับ

รูปที่ 31

กบตัวแรกที่นำมาใช้เป็นกบผิว 22" ของธรรมศักดิ์การช่างครับ

รูปที่ 32

ผมลองใช้เก็บขอบ ปรากฏว่าผลงานดีแต่ใช้ไม่สะดวกเพราะมีขนาดที่ยาว

รูปที่ 33 กบ ลุงไสว

กบตัวนี้เป็นกบจิ๋วขายในเว็ปนี้

http://www.thaicarpenter.com/เครื่องมือ/งานไสตัด/กบไสไม้/กบจิ๋ว-ยาว-4-12-นิ้ว-12-ซม.html

ใช้งานได้ตามวัตถุประสงค์ที่ออกแบบมาเลยครับ เหมาะมือมาก

รูปที่ 34 กบจิ๋วของธรรมศักดิ์

กบรุ่นนี้ อาจารย์ดนัย เพิ่งสร้างออกมาไม่นานนัก แต่จากที่ได้ข่าวมากบที่อยู่กับผมตัวนี้เป็นตัวสุดท้ายที่อาจารย์ผลิตแล้วครับ  

การใช้งาน จากรูปร่างที่ยาวแค่ 3 " แต่กลับรู้สึกถนัดมือได้อย่างน่าประหลาดใจ สามารถใช้งานได้คล่องแคล่วดีครับ

สรุปว่าผมทดลองใช้กบเพื่องานเก็บขอบวีเนียร์ 3 ตัว มีข้อเปรียบเทียบ 2 ตัวคือกบจิ๋วจาก 2 สำนัก ส่วนกบ 22 " ไม่เหมาะกับการนี้ และกบผิวขนาดอื่นที่สั้นกว่าผมไม่ได้ทดลอง เพราะรู้ว่ายังไงๆก็สู้กบที่ออกแบบมาเฉพาะทางไม่ได้ ที่ผมทดลองด้วยกบ 22 "เป็นเพราะผมอยากรู้ว่าใช้กบยาวๆมาทำงานเก็บขอบได้หรือไม่เท่านั้นครับ

การใช้งานด้วยกบจิ๋วคู่นี้ให้ความพึงพอใจกับผมเป็นอย่างมากทั้งคู่ ผมสามารถทำงานได้อย่างคล่องมือ ( พริ้ว... ว่างั้นเถอะ )

เรื่องรูปร่างของกบนั้นสำหรับผม กบไสว มีรูปร่างสวยถูกใจผมมาก ( จริงๆแล้วผมตามหากบรุ่นนี้มานานแล้ว แต่กว่าจะหาตัวที่มีสีและลายที่ถูกใจได้ เล่นเอาเกือบท้อเลยครับ) ส่วน กบธรรมศักดิ์ ก็มีความน่ารัก ผมแอบคิดเอาเองว่า กบรุ่นนี้คงเป็นอารมณ์ขันของ อาจารย์ดนัย เพราะผมเห็นกบตัวนี้มีทรงคล้ายทรงมาตรฐานของกบธรรมศักดิ์ แต่ดูมันออกแนวๆการ์ตูนล้อเลียนหน่อยครับ 

ปล.ตามที่ผมได้บอกเอาไว้ใน ค.ห.ที่ 125 ว่ากบจิ๋วธรรมศักดิ์  ที่อยู่กับผมเป็นตัวสุดท้ายที่ อาจารย์ดนัย ผลิตนั้น ใจนึงก็อยากให้ อาจารย์ดนัย ผลิตเพิ่ม เผื่อเพื่อนๆท่านใดสนใจซื้อหาเพราะกบตัวนี้ใช้งานได้ดีมากและน่ามีสะสมไว้ แต่อีกใจก็ไม่อยากให้มีการผลิตเพิ่ม    เพราะกบของผมตัวนี้จะเสียความหมายของคำว่าตัวสุดท้ายของรุ่นไปน่ะครับ5555 

 โอ้...ว๊าว!  งานออกมาสวยจริงๆ  เยี่ยมมากครับ

ขอบคุณครับพี่เสริฐ ผมนึกว่าคุยอยู่คนเดียวเพราะไม่มีใครแวะมาทักทายเลย    คิดว่าจะไปนอนดูทีวีซะแล้ว แต่ในที่สุดก็มีเหยื่อพลัดหลง เฮ้ย...ไม่ใช่ไม่ใช่ เพื่อนแวะมาทักทาย กำลังใจเพิ่มเลย  ว่าแต่ งานสวยเนี่ยะ..... ตัวกบหรือตัวงานครับพี่555

รูปที่ 35 ผลงานน้องกบครับ

รูปที่ 36 อีกรูป

รูปที่ 37 อีกรูป

ขอบคุณ คุณยุ่น มากครับที่กรุณาเป็นธุระให้เรื่่อง แทรคซอว์ เดี๋ยวว่างงานจะติดต่อ บังวู๊ด ครับผม

รูปที่ 38 อีกรูป

ด้วยความยินดีครับ พี่เปี๊ยก

รูปที่ 39 และอีกรูป

ตามติดอยู่ครับ เห็นแวปๆโต๊ะทำงานมีล้อด้วยมีเบรคด้วยเวลาทำงานใช้แรงไม่เลื่อนไปมาหรือครับโต๊ะผมเพิ่งเอาล้อออกแล้วต่อขาเข้าไปคืน(โต๊ะโครงเหล็กอาจจะเบาไป)

ครับพี่ พันศักดิ์

โต๊ะที่เกี่ยวกับงานไม้ของผมมีล้อเกือบทุกตัวครับ และเนื่องจากมีพื้นที่ใช้งานอย่างจำกัดผมจึงสร้างโต๊ะงานไม้ให้มีขนาดใหญ่ที่สุดเท่าที่จะทำได้เพื่อให้เป็นโต๊ะอเนกประสงค์ในเงื่อนไขที่ยังสามารถย้ายไปหลบเข้ามุมเผื่อว่าต้องใช้พื้นที่เพื่อประกอบชิ้นงานขนาดใหญ่ ในการใช้งานที่ต้องใช้แรงเช่นการไส ผมจะเลื่อนโต๊ะเข้าชิดผนังเพื่อให้ผนังเป็นตัวยันต้านไว้ แท่นไสชิดที่สร้างเองจากไม้ ก็ยึดแคลมป์ขาแท่นกับขาโต๊ะงาน หรือในกรณีใช้โต๊ะเลื่อยวงเดือน ผมจะยึดแคลมป์โต๊ะอเนกประสงค์กับโต๊ะเลื่อยไว้ด้วยกันก็จะทำให้กลายเป็นโต๊ะที่มีล้อล๊อคได้ 8 ล้อ มีความมั่นคงในระดับน่าพอใจครับ  โต๊ะทุกตัวผมสร้างให้มีความสูงเท่ากันบ้างต่างกันบ้างตามลักษณะการทำงานของอุปกรณ์ร่วมครับ แต่โต๊ะทั้งหมดที่ทำมาก็ยังมีจุดที่ผมอยากปรับเปลี่ยนอยู่บ้างบางจุด ผมจึงตั้งใจไว้ว่าเมื่อมีเวลาว่างผมจะทำใหม่ให้ทุกตัวเข้าระบบกันได้ดีขึ้นครับ

รอคุณยุ่น อยากรู้ข้อดีและจุดด้อยของ5007NFจากมือโปร(โปรโมชั้น)ที่เคยใช้มาก่อนรู้สึกว่าคุณยุ่นใช้เครื่องมือคุ้มมากครับตัวผมมีแต่อยากได้แล้วซื้อหามาเป็นเจ้าของแต่เอามาเก็บสนองตัญหาอย่างเดียวแต่ไม่ค่อยได้ใช้เห็นเครื่องมือไม่ได้วิ่งไส่เลยแทบเกือบจะทุกอาชีพช่างและค่อนข้างยึดติดยี่ห้อและเครื่องมือที่ผลิตและทำโดยช่างที่เข้าใจในงานช่างที่สามารถทำเครื่องมือและดัดแปลงเครื่องมือได้อย่างใจจะมีน้อยมากยกตัวอย่างงานไม้คุณนุแห่งไทยคาร์เช่นโต๊ะเร้าเตอร์และอุปกรณ์อื่นๆอีกและคุณยุ่นหรือคุณปีเตอร์และคุณพงษ์งานไม้และคนอื่นๆอีกผมจะชอบสะสมอุปกรณ์แบบนี้ที่ทำโดยช่างที่ทำอุปกรณ์เสริมเครืองมือ

ผมต้องขอโทษพี่ พันศักดิ์ และท่านที่รอเรื่องเล่าถึง makita 5007 nf  ทุกท่านอีกครั้งครับ แต่กล้องโปร ( โมชั่น ) ที่ผมอยากได้มันหายากจริงๆ ( เพราะผมมีงบน้อยน่ะครับ ช่วงนี้ ผ.บ.คุมเข้ม มว้ากกกก )

 เรื่องการสร้างเครื่องสร้างอุปกรณ์เสริมอย่าเอาผมไปเทียบกับใครเลยครับผมอายเค้าผมสู้ไม่ได้หรอกคนละชั้นกัน ภาษิตของประเทศไหนผมจำไม่ได้จำได้แต่ว่า " สถานการณ์ สร้างวีรบุรุษ " มันช่างต่างกับผมโดยสิ้นเชิง เพราะผมมันประเภท " สถานการณ์ สร้างอุตลุด " อ่ะครับ  5555

สงสัยเรื่องวีเนียร์อยุ่เหมือนกัน พอดีเลยได้สอบถามคุณยุ่น ทำไมสีไม้อัดและวีเนียน์มันเหมือนกันจังครับ มันผลิตมาเพื่อกันและกันเหรอครับ หรือตอนซื้อต้องไปเลือกสีให้มันตรงกันประมาณว่าเทียบเบอร์ให้ถูกรุ่นรึเปล่า อาจจะถามอะไรแปลกๆหน่อยนะครับ เพราะผมไม่ใช่ช่างไม้ เป็นช่างคอมปลอมตัวมา ถ้าเล่าให้ผมเข้าใจได้ เดี๋ยวส่งเด็กประเทศเพื่อนบ้าน (ลา.ว) ไปให้สังเวย 1 คน อิอิ

ผิวของไม้อัดก็เป็นวีเนียร์ครับคุณ prescott แต่สีของทั้งคู่จะเหมือนหรือต่างกันนั้นขึ้นอยู่กับแหล่งที่พวกโรงงานผลิตได้วัตถุดิบมา การเลือกซื้อ ผมจะเอามาเทียบสีกันครับ

เอาล่ะผมเล่าแล้วนะ ไม่ว่าคุณ prescott จะเข้าใจหรือไม่ก็ส่งเด็กมาได้เลย ^_^ แต่คงต้องเฉพาะผู้ชายเท่านั้นนะครับ ไม่งั้นเราสองคนต้องถูกสโนว์ไวท์ เคลียร์แบบจัดหนักชัวร์ครับ  

แจม...แกม....เจือก 555
ผมใช้กระดาษทรายแดงเบอร์80 พันเศษไม้โครง ถูตัดขอบวีเนียร์
เป็นการเก็บขอบไปในตัว ให้กลืนเป็นเนื้อเดียวกันกับไม้อัดครับ

อ่ะอ๋า...พี่เอ๋ปันใจให้น้องทรายเหรออออ...คิดถึงใจน้องน้ำด้วยนะ 555 เกิดเธอมาทวงรักคืนจะหนาวววว...

สมัยก่อนผมก็ใช้กระดาษทรายเหมือนกันครับแต่พอได้น้องกบมาผมล่ะหลงจนโงหัวไม่ขึ้น หุหุ

ถามพี่เอ๋นิดนึงครับ

เห็นพี่เอ๋เคยบอกว่าชอบใช้เบอร์ตอง แล้วทำไมถึงใช้ "ทรายเบอร์ 80" ล่ะครับ เกิดไรขึ้นพี่ 

ผมใช้กระดาษทรายแดงเบอร์80 พันเศษไม้โครง ถูตัดขอบวีเนียร์
เป็นการเก็บขอบไปในตัว ให้กลืนเป็นเนื้อเดียวกันกับไม้อัดครับ

ผมคิดตั้งนาน ว่าเอากระดาษทรายแดง พันเศษไม้โครง ทำได้ไง

คือผมดันนึกว่าเศษไม้ที่เป็น ชิ้นเล็กๆๆ ผงๆๆ กากๆๆ อ่ะพี่

กว่าจะคิดออก นานเลย

 ขอบคุณครับพี่ยุ่นสำหรับเรื่องราวดีๆ

555..ครับป๋าเก๋ แทนตะไบแบนอ่ะครับ

ผมยินดีแบ่งปันประสบการณ์ครับ คุณไผ่ตง  

ต่อจากเมื่อวานครับ

รูปที่ลงเพิ่มวันนี้เป็นรูปงานตัวอย่างส่งลูกค้าครับ มาชมกันเลย

รูปที่ 40 ลงสี

รูปที่ 41 ถ่ายหน้าตรง

รูปที่ 42

รูปที่ 43

รูปที่ 40 -43 ผมทำสีดำกึ่งเงากึ่งด้านความเงาเอาแค่ประมาณนี้ (เงาสะท้อนในรูปที่ 43 ค.ห. 153 ) คือต้องการความด้านมากกว่า และโชว์ลายไม้ , ร่องเสี้ยน ส่วนความดำตัวจริงดำสนิท ที่เห็นในรูปไม่ทราบเป็นเพราะกล้องหรือเป็นเพราะผมหามุมกล้องไม่เป็นครับ    ใครพอทราบได้โปรดชี้แนะด้วยครับ รับฟังทุกความเห็นครับ ยกเว้นแนะนำให้เลิกถ่ายรูป เท่านั้นนะ

ไม่แนะนำให้เ้ลิกถ่ายหรอกครับ แต่ควรฝึกเรื่องการวัดแสงเพิ่มเติมครับถ้าวัดแสงอันเดอร์ไปภาพจะมืด สีจะเข้มเกินจริง ถ้า โอเวอร์สีก็จะสว่างเกินจริง ควรจะเริ่มจากการออกไปฝึกถ่ายแนวนี้่ก่อนครับ ขาวเป็นขาว ชมพูเป็นชมพู สีจะได้ไม่เพี้ยน

คำแนะข้างบนทั้งหมดล้อเล่นนะครับ เอาฮา จริงๆถ่ายไปเลยครับโอกาสที่สีจะเหมือนต้นฉบับค่อนข้างยาก ขึ้นกับคุณภาพของ senser กล้อง และคุณภาพของเลนส์ด้วย ถ้าใช้คอมแพ๊คมันก้จะแค่ใก้ลเคียง ขนาดกล้องตัวละ 4-6 หมื่น สียังเพี้ยนครับ ถ้าอยากให้ตรงต้องไปปรับใน Photoshop อีกทีครับ แต่ก่อนจะปรับใน photoshop ถ้าอยากจะให้ตรงจริงต้องคาริเบรทจอภาพก่อนครับ ไม่งั้นก็จะไม่ตรงเหมือนเดิม เพราะจอภาพและการ์ดจอของคอมก็แสดงสีไม่ตรง หากเราไม่ปรับให้มันแสดงสีถูกต้องก่อน  ลืมไปคุณยุ่นทำงานโรงพิมพ์ เรื่องนี้คงรู้

คุณ prescott ไม่ว่าในใจผมจะคิดยังไง ถ้าจะให้ผมฝึกตามแนวภาพบนผมคงไม่กล้าหรอกครับ ผมว่ากลับถึงบ้านคงได้ฝึกถ่ายรูปแนว แดงเป็นแดง เลือดเป็นเลือดต่อ ( ไม่ได้กลัวนะครับแค่ไม่ชอบเห็นเลือดตัวเอง   )

ผมคงจะหาซื้อกล้องคอมแพคเหมือนเดิมครับ แต่ตอนนี้ยังไม่ตัดสินใจในการเลือกยี่ห้อ ที่มีไว้ในใจก็ โอลิมปัส นิคอน แคนนอน อยากได้ที่มันคุ้มค่ากับงบประมาณ ( อันน้อยนิด ) ครับ 

ส่วนงานพิมพ์ผมเลิกโรงพิมพ์ไปร่วม 20 ปีแล้วมังครับ ยุคนั้นโฟโต้ชอปเพิ่งเข้ามามีบทบาทในไทยไม่นาน คนที่ทำโปรแกรมเป็นมีน้อยมากๆ ช่างทำอาร์ทเวิร์คได้เงินเดือนงามเชียว ผมใช้วิธีส่งร้านทำอาร์ทเวิร์คเวลาต้องใช้โฟโต้ชอป ส่วนโรงพิมพ์ของผมผมใช้โปรแกรม โคเรลดรอว์ ครับ

ถ้าเหมาะเอาไปถ่ายหน้างานไม่เกะกะต้องรุ่นพวกแบนๆ คุณภาพโปร ซื้อตัวพวกใช้ได้อีกยาวนาน คอมแพ็คเอาไปเล่นอะไรไม่ได้มากเพราะเปลี่ยนเลนส์ไม่ได้ ยี่ห้อที่เป็นผู้เชี่ยวชาญ แบบไร้กระจกต้อง Olympus pana sony  ครับ ราคามือสองไม่แพง 6xxx -9xxx

หามือ 2 สภาพดีๆเยอะเลยครับ เดี๋ยวนี้กล้องมันออกรุ่นใหม่กันเร็วมากทำให้ตกรุ่นกันเร็ว

http://www.taklong.com/marketplace/show-marketplace.php?No=740429

ตัวนี้ขายถูกมากสภาพดี แถมมีประกันด้วย รุ่นนี้ประกัน 3 ปี กล้องคงซื้อมาปีที่แล้ว ยังเหลือประกันอีกปีกว่า  แหมเสียดายผมไม่เจอกระทู้นี้ก่อน ไม่งั้นสอยแล้ว ผมซื้อรุ่นนี้มาตั้ง 7000 บาท คนที่ได้ไปโชคดีเลยได้ราคา 4500 สภาพนางฟ้าเชียว

ขอบคุณ คุณ prescott มากๆ ครับ คำแนะนำที่ให้มานี้เป็นประโยชน์กับผมมาก ใจผมอยากได้กล้องคุณภาพดีในงบต่ำๆ แต่กล้องคอมแพคที่มีคุณภาพดีราคาล้วนแต่เกินหมื่นไปแล้วทั้งสิ้น ( คอมแพคราคาเกินหมื่นผมทำใจซื้อไม่ได้หรอกครับ )  พอผมไปตามหากล้องตามที่ คุณ prescott แนะนำเอาไว้ตามลิงค์ที่แนบมาแล้วก็เจอกล้องที่ถูกใจ ( ถูกตังค์ด้วย    ) หลายตัวแต่ก็ซื้อไม่ทันเค้า

จนในที่สุดก็ได้เป็นเจ้าของกล้องที่ดีกับเค้าซะที  ( เห็นเซียนๆเค้าพูดกันว่างั้น ) ประมาณว่าถึงจะเป็นรุ่นเก่าแต่ก็จะได้ภาพสวยกว่ารุ่นใหม่แถมทน+ถึก เซียนหลายๆท่านเก็บไว้ไม่ยอมขายปล่อยออกมา ส่วนผมไม่รู้เรื่องรู้ราวกับเค้าหรอกครับ    ซื้อตามเค้าว่าดีกว่า  ได้บอดี้ 1 ตัว+เลนส์ต่อช่วง 2 ตัว ในราคาที่ยิ้มได้เลยครับ 

เอาหล่ะ ในเมื่อได้กล้องมาแล้วผมจะได้เล่าเรื่องราวที่ติดค้างไว้ต่อซะที แต่ขอเวลาเคลียร์งานที่ยังค้างกับลูกค้าสักนิดนะครับ ( ส่งงานก็ได้เงิน ช่วงหลังๆผมจ่ายนู่นนี่นั่นไปหลายรายการ.....ชักเครียด5555  ขอเวลาปั๊มเงินสักพักนะครับ คาดว่าไม่นาน ) 

อย่าลืมออกไปถ่ายทริป ขาวเป็นขาว ชมพูเป็นชมพูด้วยนะ ตามงานมอเตอร์โชว์ เพื่อแก้สีเพี้ยน อิอิ ถ่ายแล้วมาแบ่งกันชมด้วยนะครับ ดูคนเดียวเดี่ยวท้องเสียนะ

ว่าแต่ว่าได้รุ่นไหนมาครับ นึกไม่ออกว่าุร่นไหนที่เซียนมีแล้วไม่อยากปล่อย ที่พอจะนึกได้ก็มีแค่กล้องในตำนาน Olympus E-1  มั้งเพราะเป็นตัวที่เค้าชอบสะสม คุณภาพดี ในราคาถูกแถว 5500-7500 บาท แต่รุ่นนี้เก่ามากเลยคุณยุ่นคงไม่เล่นมั้ง ไม่น่าจะใช่ ว่าแต่เป้นรุ่นไหนครับ เฉลยให้ผมหน่อย อยากรู้คาใจ อิอิ

 หนังไตรภาค ต่อแล้วครับ ผู้กำกับ หาซื้อ กล้องได้แล้ว จองแถวหน้าต่อๆ เลย ผู้กำกับ

ต้องขออภัยพี่ไพบูลย์ และผู้ที่คอยติดตามเรื่องราวทุกท่านอีกครั้งนะครับ ผมยังต้องขอเวลาอีกซักนิดตามเหตุผลใน ค.ห.158 ในวงเล็บที่ย่อหน้าสุดท้าย แต่อย่างไรเสียผมจะรีบเร่งทำงานเต็มที่เพื่อจะได้มีเวลามาเล่าเรื่องราวต่อครับ ( เหตุผลหลักคือจะได้เก็บเงินลูกค้าเร็วๆครับ555 )

จากการที่คุณ prescott ได้แนะนำให้ฝึกถ่ายรูปโดยให้เน้น สีสรร สมจริงประเภทขาวเป็นขาว ชมพูเป็นชมพูนั้น วันนี้ผมได้ทำตามคำแนะนำโดยได้ไปหา โมเดลแสนสวยสดใสวัยแรกแย้มมาได้สองนางแล้วครับ เชิญชมน้องๆกันไปพลางๆก่อนนะครับ ถ้ารูปที่ผมถ่ายไม่สวยได้โปรดอย่าโทษกล้องหรือแบบนะครับ มันเป็นเพราะฝีมือผมเอง

ขาวๆ

ขาวจริงๆ

ขาวเป็นขาว ตามคำแนะนำเลย

ชมพู

ชมพู้...ชมพู

ชมพูเป็นชมพู

รูปใน ค.ห.ที่ 163 -168 เป็นคำแนะนำ ( ชี้นำและบังคับไปในตัว ) ของ สโนว์ไวท์น่ะครับ       ซึ่งผมเห็นว่าเป็นการหลีกเลี่ยงรอยร้าว ( บนศีรษะของผม ) ในครอบครัวที่ดี จึง "จำใจ" ฝึกแบบนี้ครับ   

white balance ตรงแป๊ะ สีไม่เพี้ยน คราวหน้าจัดไปแนวนี้ กล้องไม่เพี้ยนแล้ว เหลือแต่ตากล้องว่าเจอขาวแบบนี้แล้วจะเพี้ยนจนปรับฟังก์ชั่นกล้องผิดรึเปล่า อิอิ

ว่าแต่คุณยุ่นยังไม่เฉยกล้องให้ผมเลย ดูจากโบเก้มันน่าจะเป็น olym

ลืมเฉลยเฉยเลยผมนี่มันขี้ลืมจริงๆ

 เป็น nik ครับ คุณ prescott  555 ถูกผมสับขาหลอก ว่าเล็งโอลิมปัสเลยทำให้ไขว้เขวล่ะซี จริงๆแล้วผมยังสับสนตัวเองเลย แต่พอเห็นราคาปั๊บ ผมโดดงับเลย หุหุ

ผมงงที่คุณยุ่น[บอกว่ากล้องที่เซียนไม่ค่อยอยากจะปล่อย

ใจผมอยากได้กล้องคุณภาพดีในงบต่ำๆ แต่กล้องคอมแพคที่มีคุณภาพดีราคาล้วนแต่เกินหมื่นไปแล้วทั้งสิ้น ( คอมแพคราคาเกินหมื่นผมทำใจซื้อไม่ได้หรอกครับ )

จนในที่สุดก็ได้เป็นเจ้าของกล้องที่ดีกับเค้าซะที  ( เห็นเซียนๆเค้าพูดกันว่างั้น ) ประมาณว่าถึงจะเป็นรุ่นเก่าแต่ก็จะได้ภาพสวยกว่ารุ่นใหม่แถมทน+ถึก เซียนหลายๆท่านเก็บไว้ไม่ยอมขายปล่อยออกมา

ที่พอจะรู้ก็คงมีแต่ Olympus E-1เพราะราคาไม่เกิน 7500 ตัวนี้เลยอยู่ในผู้ต้องสงสัย ส่วน E-3 ที่ตัดออกเพราะราคายังหลายหมื่น ของนิคนี่มีตัว รุ่นเทพก็คงเป็น D1 หรือ D1x เท่านั้นที่ราคาไม่แพงมาก แต่ก็ต้องหมื่นขึ้น แถวๆ 12000-14000 ผมเลยตัดออก ถ้า D2 D2x นี่ยิ่งแพงแถวๆ 2xxxx-35000 เลยไม่น่าใช่ ถ้ารุ่น D40 D60 D70 D80 คงไม่ใช่รุ่นนี้เซียนเค้าไม่เล่น ผมดูงบเป้นหลักเห็นบอกว่าเกินหมื่นทำใจซื้อไม่ได้ ผมเลยทาย เป้น Olympus เพราะมันตรงกับโจทย์ทุกอย่าง  ถ้าบอกเกินหมื่นได้ คงจะมี nikon กับ canon ได้เข้ามาเป็นตัวเลือกด้วย รุ่นไหนมาเฉลยเลย 5555 

อ่ะแฮ่ม...อ่ะแฮ่ม  อย่าทำเป็นลืมซีครับ

คุณ prescott ยังไม่ได้ส่งเครื่องเซ่นสังเวยที่ว่ามาให้ผมเลย ส่งมาก่อนครับแล้วผมจะบอก     555

ส่งไปให้ที่บ้านเลยใช่มั๊ยครับ เอาขนาด 50 50 50 ใช่มั๊ยครับ เห็นบอกว่าชอบผู้หญิงร่างใหญ่ งั้นจัดไป เดี๋ยวจะใส่ลังไม้ส่ง NTC ไปให้เก็บเงินค่าขนส่งปลายทาง ค่าส่งอาจจะแพงหน่อยนะครับเค้าคิดตามน้ำหนัก 50 50 50 คงจะซัก 140 กิโล ค่าส่งแถวๆพันปลายๆ อิอิ

บอกกล่าวกันสักนิดก่อนเริ่มเล่าต่อครับ

ใจจริงผมอยากลงเรื่องราวให้ต่อเนื่องจนจบ แต่ไม่ทราบว่าเป็นเพราะเหตุใดช่วงที่ผ่านมานี้เหมือนถูกมรสุมรุมเร้าเข้ามาหลายด้านพร้อมๆกันทำให้กระทู้นี้เดินหน้าได้เชื่องช้าเหลือเกิน เริ่มตั้งแต่กล้องเสีย ตามด้วยงานที่ต้องทำส่งลูกค้า แต่ที่มีผลทำให้ผมสะดุดหยุดเล่าต่อที่สุด คือ เรื่องการจากไปของ พี่สุทิน ครับ

แม้ว่าผมจะได้พบ ได้พูดคุยกับพี่เค้าไม่กี่ครั้ง แต่ผมก็รู้สึกผูกพันอย่างประหลาด ซึ่งอาจเป็นเพราะมีใจรักในงานไม้เหมือนๆกัน และพี่สุทิน เค้าก็แสดงน้ำใจคอยให้ความรู้ความคิดเห็นในกระทู้ต่างๆอยู่เนืองๆ อาจทำให้รู้สึกเช่นนั้นตั้งแต่ยังไม่เคยเจอหน้ากันเลย

สำหรับชาวงานไม้แล้ว ผู้ที่ผมได้พูดคุยด้วยบางท่านอาจรู้สึกว่าผมพูดจาสนิทสนมกับเค้าเร็วจนปรับตัวตามผมไม่ทัน พอเริ่มจะปรับตัวได้ผมก็หันไปคุยกันท่านอื่นซะแล้ว แรกๆผมก็ประหลาดใจตัวเองเหมือนกันครับว่าทำไมเรารู้สึกสนิทสนมกับคนง่ายจัง แล้วผมก็นึกหาคำตอบได้ สาเหตุนั้นเกิดจากงานไม้ครับ 

ผมรู้สึกสุขใจ ตื่นเต้น ที่ได้พูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกับคนที่รักในการทำงานไม้ ไมว่าจะเป็นมือเก่า มือใหม่ มือสมัครเล่น มืออาชีพ ถ้าจะให้เปรียบความรู้สึกของผม น่าจะประมาณเด็กที่ได้ทำในสิ่งที่ชอบที่รักแล้วได้มาพบเจอกับคนที่รักในสิ่งเดียวกัน มันรู้สึกตื่นเต้นและแปลกใหม่เร้าใจตลอดเวลา บางท่านอายุและ,หรือประสบการณ์มากผมก็ขอความรู้โดยไม่กระดากใจโดยยึดถือท่านเป็นอาจารย์ บางท่านอ่อนกว่าหรือใกล้เคียง ผมก็ยินดีที่จะแบ่งปันแลกเปลี่ยนความคิดเห็นอย่างไม่รู้สึกเบื่อเลยสักครั้ง

 ขอบคุณ อาจารย์ทุกท่านที่ให้ความรุ้ ขอบคุณเพื่อนๆที่ให้ความอบอุ่น ขอบคุณ งานไม้ ที่ทำให้ผมมีความสุขที่ผมค้นหา และผมขอส่งต่อสิ่งที่ผมได้รับไปยังทุกๆท่านด้วยครับ

ตอบคุณ prescott ครับ

สรุปโดยย่อๆนะครับ เรื่องกล้องที่คุณ prescott คาใจนั้นผมได้ขายคืนคนขายไปแล้วครับ คือผมซื้อกล้องตัวนั้นมาจากร้านในห้างแห่งหนึ่ง เป็นร้านที่ติดป้ายรับซื้อ,จำนำมือถือและกล้อง ด้วยความไม่รู้เรื่องรู้ราวพอเห็นว่าของมีราคาถูกเป็นพิเศษ  และคนขายบอกว่าเพราะเป็นของหลุดจำนำ  ผมก็กระโดดงับแล้วคาบกลับถ้ำเลย

และก็เพราะความไม่รู้เรื่องรู้ราวอีกนั้นแหละ ทำให้ผมกับแฟนต้องหาข้อมูลการใช้งานและข้อมูลต่างๆของรุ่นกล้องตัวที่ว่าจากอากู๋ จนมาพบกับกระทู้ "กล้องหาย" ซึ่งมีการลงหมายเลขเครื่องของกล้องหรือเลนส์ที่หายไป ( มีเป็นร้อยๆรายเลยครับ ) อ่านมาถึงตรงนี้คงทราบแล้วนะครับว่าผมเกิด"งานเข้า"ซะแล้ว 

สำหรับร้านที่ขายให้ผมนั้นเค้ายึนยันว่าเค้าไม่ทราบจริงๆว่ากล้องที่เค้าขายให้ผมมีการแจ้งหายไว้ ตอนที่รับจำนำไว้ก็ยังมีการเก็บสำเนาบัตรประชาชนของผู้จำนำไว้ด้วย เมื่อเห็นว่าผมไม่สบายใจกับที่มาของกล้องก็คืนเงินเต็มจำนวนให้กลับมา เห็นเค้าว่าจะไปสะสางเรื่องเอง ก็โอเคครับผมได้แต่หวังว่าร้านรับจำนำไว้โดยสุจริตใจ และติดต่อกับเจ้าของเดิมได้  คือเจ้าของเดิมลงแค่หมายเลขเครื่องกับเลขเลนส์ไว้เท่านั้น ไม่มีเบอร์หรือเมลล์ให้ติดต่อกลับครับ

ส่วนตัวผมหลังจากโดดงับคาบกลับถ้ำแล้ว ต้องถือว่าโชคยังดีที่รู้ตัวเร็วว่าเป็นของร้อน ไม่เช่นนั้น ปากเปิกคงบวมพองไปหมดเป็นแน่  แม้จะนึกเสียดายแต่ของแบบนี้ผมไม่ยุ่งด้วยดีกว่าครับ

อ้อ ...ในวันนั้นเองผมก็เลยกัดฟันซื้อกล้องมือหนึ่งกลับบ้านเลย ตัดปัญหาเรื่องที่มาและเรื่องอื่นๆที่คาดไม่ถึงที่อาจจะเกิดขึ้นในภายหลังครับ

ปล.ในเมื่อผมไม่ได้เฉลยรุ่นกล้องตัวดังกล่าว คุณ prescott ก็ไม่ต้องส่งผู้หญิงที่แสนจะยุติธรรม ( เห็นเฉลี่ย 50 50 50 ตั้งแต่หัวยันเท้าเลย ผู้หญิงอาไร๊....ยุติธรรมจริงๆ ) คนนั้นมานะครับ..... ขอร้อง

รูปที่ 44

ต่อครับ เรื่องของ makita 5007 nf

สิ่งที่มีมาในกล่องครับ

1.เครื่องเลื่อย

2.คู่มือ

3.รั้ว

4.หกเหลี่ยมสีเงิน 2 อันใส่ซองพลาสติกมาให้ หนึ่งอันเป็นหัวแฉก 1 ด้าน หกเหลี่ยมสีดำ 1 อันอยู่ที่ตัวเครื่องครับ

รูปที่ 45

เพลทเครื่องเป็นอลูมิเนียม ดูสวยงามน่าใช้ครับ

รูปที่ 46

มองด้านหลังจะเห็นคันโยกสำหรับล๊อคความลึกของใบเลื่อยตอนกินเนื้อไม้

รูปที่ 47

มองจากมุมบน จะเห็นเลขรุ่นและหมายเลขเครื่องมากมายหลายตัว ถ้าเอาไปแทงหวยคงมีให้แทงหลายตัว 5555

รูปที่ 48

ในรูปนี้ที่ลูกศรชี้จะต้องมีสกรูสีดำยึดไว้ แต่ไหงมีแต่รูกลวงโบ๋  สงสัยญี่ปุ่นจะลืมใส่ ( แหะๆ มันอยู่ในช็อปผมแหละครับ ผมถอดออกใส่เข้าไปๆมาๆหลายรอบเลยหาไม่เจอ    ) ส่วนในวงรีเป็นเป็นสเตนเลสครับ พี่ปีเตอร์ให้มา ดูสวยดี รู้งี้น่าจะขอมาซักกำมือ 

ขอแก้ไฟล์ภาพ ค.ห.177-181 ก่อนครับ มีปัญหานิดหน่อย

  อัพครับ แก้ไขเรียบร้อยแล้วครับ

ผมลืมบอกข้อความสำคัญไปครับ เผื่อท่านที่ไม่ทันสังเกตุ

รูปตั้งแต่ ค.ห.177 เป็นต้นมา เป็นเพลทที่ติดมาจากโรงงาน makita นะครับ

รูปที่ 49

ปุ่มล๊อคไกสวิทช์เครื่องเลื่อย หายไปไหนหว่า?

รูปที่ 50

ข้างนี้ก็ไม่มี

เครื่องรุ่นนี้ไม่มีปุ่มล๊อคไกนะครับ คิดว่าทาง makita คงออกแบบมาให้ใช้งานแบบถือไว้เท่านั้น ไม่อยากให้ดัดแปลงไปใช้แบบยึดกับโต๊ะ ถ้าใครอยากใช้แบบหงายยึดกับโต๊ะคงต้องหาอะไรที่รัดสวิทช์ได้ มารัดไว้ครับ

รูปที่ 51

ระบบตั้งองศาใบเลื่อยล่วงหน้า

รูปที่ 52

การใช้ระบบตั้งองศาล่วงหน้า

ลูกศรสีเหลืองคือลูกบิดสำหรับตั้งองศาที่เราต้องการ

ผู้ใช้สามารถตั้งล่วงหน้าไว้ก่อนโดยการหมุนลูกบิดไปที่องศาที่ต้องการ ระบบนี้ให้ความคล่องตัวยามใช้งานตัดองศาอื่นนอกเหนือจากตัด 90 องศาครับ คือเครื่องให้ระบบนี้มาระบบมันช่วยทำให้ตอนใช้ตัดองศาเราปรับได้ง่ายไม่ต้องพะวงว่าจะได้องศาที่ผิดพลาดหรือคลาดเคลื่อนไปจากองศาที่ต้องการ ( ดูกลไกตั้งองศาในรูปต่อไปประกอบนะครับ )

ลูกศรสีแดงเป็นคันโยกสำหรับล๊อคองศาครับ

รูปที่ 53

รูปที่ 54

สำหรับผมแล้วเครื่อง makita 5007 nf รุ่นนี้มีการออกแบบ,ใช้วัสดุ,ผลิตและประกอบเครื่องได้เรียบร้อยสวยงามถูกใจผมอีกรุ่นนึงครับ (ผมมันหลายใจชอบหลายรุ่นหลากยี่ห้อ   ) ข้อมูลของเครื่องก็ตามนี้ครับ

มอเตอร์ขนาด 1800 วัตต์ ความเร็วรอบที่ 5800 รอบ / นาที น้ำหนัก 5.2 กิโลกรัม

ความรู้สึกตอนที่ผมทดลองใช้งานเครื่อง makita โดยไม่ได้ใช้ชุดรางของพี่ปีเตอร์ ความรู้สึกเมื่อเห็นครั้งแรกผมรู้สึกว่าเครื่องดูแข็งแรงดี ซึ่งน่าจะเป็นผลมาจากตัวเพลทเครื่องครับ คือผมไม่ชอบเพลทแบบเหล็กพับที่ใส่ใน รุ่นหรือยี่ห้ออื่นๆ มันดูไม่ค่อยมีราคาอ่ะครับ ( ตังค์น้อยแต่เรื่องมากว่างั้นเถอะ5555 ) ชิ้นส่วนต่างๆที่มาประกอบเครื่องก็ใช้เหล็กหล่ออย่างหนา จุดยึดสกรูต่างๆดูแข็งแรงดีมาก    ตัวเครื่องมีน้ำหนักกำลังดีไม่เบาจนรู้สึกโหวงเหวงหรือหนักจนล้าง่าย มอเตอร์เดินนิ่งไม่ค่อยรู้สึกสะท้านมือ เสียงตอนหมุนเครื่องเปล่าไม่ดังรบกวนมากนัก แต่ผมชอบเสียงของอีกยี่ห้อนึงมากกว่าอันนี้เป็นความชอบส่วนตัวจริงๆก็ไม่มีผลอะไรกับการใช้งานครับ ตัวด้ามจับเป็นยางกันลื่นช่วยให้ความกระชับ ( มือมีเหงื่อก็ยังไม่รู้สึกลื่นครับ ) แถมยังมีระบบไฟ led ส่องแนวเส้นตัด ระบบตั้งและล๊อคองศาใบเลื่อยให้ความสะดวกและแม่นยำเมื่อใช้งาน ตอนที่ใบเลื่อยตัดเนื้อไม้ให้ตวามรู้สึกที่ดีไม่กินแรง ซึ่งคงจะเป็นผลมาจากกำลังมอเตอร์ที่เหลือเฟือเกินตัว ( แต่ใบต้องคมด้วยนะจ๊ะ ) กับราคาค่าตัวที่ถือได้ว่าไม่แพงนัก( 3,xxx แล้วแต่ร้านครับ) สำหรับผู้ที่มองหาเครื่องเลื่อยวงเดือน ลองดูเครื่องรุ่นนี้ด้วยนะครับ ผมว่าเป็นหนึ่งในตัวเลือกที่น่าสนใจครับ  

หมายเหตุ ผมว่าเครื่องไม่มีปุ่มล็อคไกมาให้มันก็ดีในเรื่องความปลอดภัย เกิดพลาดพลั้งอะไรขึ้น เช่น หลุดมือใบเลื่อยก็หยุดเองเพราะไม่สามารถล๊อคไกไว้ เป็นต้น

 อยากได้ครับไม่ทราบราคาเท่าไรครับ

 ติดต่อโดยตรงที่พี่ปีเตอร์ เบอร์โทร 085-913-3952 ได้เลยครับ คุณ jojostand