ความผิดปกติของเกล็ดเลือด Hypercoagulation และความผิดปกติของโปรตีน C ในการ coagulopathy ที่เกี่ยวข้องกับ COVID-19 

โควิด-19 เกี่ยวข้องกับการกระตุ้นเกล็ดเลือดที่เพิ่มขึ้น และการรวมตัวของเกล็ดเลือด-นิวโทรฟิล และเกล็ดเลือด-โมโนไซต์ ในขณะที่เกล็ดเลือด-นิวโทรฟิลเกาะติดอย่างง่ายดายกับผนังหลอดเลือดและปล่อยตัวกลางไกล่เกลี่ยโปร-ลิ่มเลือดอุดตันและโปรอักเสบ มวลรวมของเกล็ดเลือด-โมโนไซต์ส่งเสริมการแข็งตัวของเลือดโดยการเพิ่มการแสดงออกของปัจจัยเนื้อเยื่อโมโนไซต์

การเปลี่ยนแปลงที่เกิดจาก SARS-CoV-2 ในเกล็ดเลือดทรานสคริปโทมอาจเป็นสาเหตุของการไม่อยู่นิ่งของเกล็ดเลือดใน COVID-19 อย่างไรก็ตาม ยังไม่ชัดเจนว่าการเปลี่ยนแปลงการถอดรหัสเกี่ยวข้องกับการติดเชื้อไวรัสโดยตรงของเกล็ดเลือดหรือการอักเสบที่เกิดจากไวรัส

โควิด-19 เกี่ยวข้องกับกิจกรรมทางเดินการแข็งตัวของเลือดที่เพิ่มขึ้นและกิจกรรมทางเดินละลายลิ่มเลือดที่ลดลง กระบวนการทั้งสองนี้รวมกันสามารถนำไปสู่การแข็งตัวของเลือดได้ ยีนที่เข้ารหัสการแข็งตัวของเลือดและโปรตีนละลายลิ่มเลือดได้แสดงให้เห็นการแสดงออกที่แตกต่างกันในผู้ป่วย COVID-19

สล็อต มีความชัดเจนมากขึ้นเรื่อยๆ ว่าระดับโปรตีน C ต่ำนั้นสัมพันธ์กับความรุนแรงและการตายในผู้ป่วย COVID-19 ที่เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล มีการตั้งข้อสังเกตว่าการหลั่งของ endothelial thrombomodulin เกี่ยวข้องกับการผิดปกติของทางเดินโปรตีน C ซึ่งนำไปสู่การอักเสบและการแข็งตัวของเลือดมากเกินไป

แบบจำลองสัตว์ COVID-19 เพื่อศึกษาการแข็งตัวของเลือด

SARS-CoV-2 ที่หนูดัดแปลงได้รับการพัฒนาเพื่อแพร่เชื้อในหนูป่าที่แสดง ACE2 ของหนู โมเดลหนูนี้สรุปลักษณะบางอย่างของ coagulopathy ที่พบในผู้ป่วย COVID-19 ดังนั้นจึงสามารถใช้เป็นเครื่องมือที่มีประโยชน์ในกลไกการถอดรหัสและระบุการรักษาแบบใหม่

หนูแปลงพันธุ์ที่แสดง ACE2 ของมนุษย์ได้รับการพัฒนาเพื่อเลียนแบบหลักสูตรทางคลินิกของ COVID-19 โมเดลหนูนี้เป็นแพลตฟอร์มที่ยอดเยี่ยมในการศึกษาการบุกรุกของระบบประสาทและโรคทางระบบประสาทที่ตามมา ซึ่งรวมถึงเยื่อหุ้มสมองอักเสบจากเยื่อหุ้มสมองอักเสบ ลิ่มเลือดอุดตัน การตกเลือด และโรคหลอดเลือดอักเสบ

แบบจำลองสัตว์อื่นๆ ที่เหมาะสมในการศึกษาการแข็งตัวของเลือดที่เกี่ยวข้องกับโควิด-19 ได้แก่ หนูแฮมสเตอร์และไพรเมตที่ไม่ใช่มนุษย์ ลิงจำพวกลิงชนิดหนึ่ง และลิงเขียวแอฟริกัน

ระดับเมแทบอไลต์ 36% (n=90/246) มีความแตกต่างกันในกลุ่ม OSC28 และกลุ่มที่ไม่มีอาการของ COVID-19 ซึ่ง 43% (n=39) แตกต่างกันในกลุ่ม NC28 และกลุ่มที่ไม่มีอาการ COVID-19 จากสารเมตาโบไลต์ที่ตรวจสอบทางคลินิก 37 รายการ ระดับกรดไขมันในผู้ติดเชื้อไวรัสโควิด-19 ที่ไม่แสดงอาการ และผู้ที่ไม่ติดเชื้อโควิด-19 ที่มีอาการแตกต่างกัน

ระดับกรดไขมันไม่อิ่มตัวเชิงซ้อน (PUFA) ที่สูงขึ้นสัมพันธ์กับโอกาสที่น้อยกว่าของระยะเวลาของ COVID-19 อีกต่อไป (OR= 0.7 สำหรับ OSC28 เทียบกับกรณีที่ไม่มีอาการ) และการเจ็บป่วยที่ไม่ใช่ SARS-CoV-2 (OR=0.7 สำหรับ NC28 เทียบกับที่ไม่มีอาการ) ระดับกรดไขมันไม่อิ่มตัวเชิงเดี่ยว (MUFA) สัมพันธ์กับ COVID-19 ที่ยืดเยื้อ (OR=1.3 สำหรับ OSC28 เทียบกับการติดเชื้อ SARS-CoV-2 ที่ไม่มีอาการ) และไตรกลีเซอไรด์ที่เพิ่มขึ้น (TG) และไลโปโปรตีนความหนาแน่นต่ำมาก (VLDL) มีความสัมพันธ์กับการยืดเยื้อ การเจ็บป่วยใน COVID-19 และผู้เข้าร่วมที่ไม่ใช่ COVID-19

อัตราส่วน TG ต่อ phosphoglycerides เป็นสัดส่วนโดยตรงกับระยะเวลาของการเจ็บป่วย ในทางตรงกันข้าม ระดับไลโปโปรตีนความหนาแน่นสูง (HDL) ที่เพิ่มขึ้นนั้นสัมพันธ์กับผู้ป่วยโควิด-19 ที่ไม่มีอาการ ทั้งglycoprotein acetyls และระดับกรดอะมิโนไม่เกี่ยวข้องกับระยะเวลาของอาการ COVID-19 ตัวแปรเพียง 2.8% (n=7) ที่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญระหว่างกลุ่มที่ติดเชื้อโควิดระยะยาว (PCS84 และ OSC28 รวมกัน) เมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่มการเจ็บป่วยที่ไม่ใช่ COVID-19 (NC84 และ NC28 รวมกัน)

บทสรุป

โดยรวมแล้ว ผลการศึกษาชี้ให้เห็นถึงบทบาทที่เป็นไปได้ของความผิดปกติของระบบหัวใจและหลอดเลือดในประสบการณ์การเจ็บป่วยที่ยาวนาน ซึ่งรวมถึงหลังโควิด-19รายการได้รับการตรวจสอบทางคลินิกแล้ว) ที่เกี่ยวข้องกับการรักษาในโรงพยาบาลที่เกี่ยวข้องกับโควิด-19 ในเดือนมีนาคม/เมษายน 2564

กรดจีโนมดีออกซีไรโบนิวคลีอิก (gDNA) ถูกสกัด ตามด้วยคลังดีเอ็นเอถูกเตรียมและจัดลำดับ และทำการวิเคราะห์เมตาเจโนมิก ใช้แบบจำลองเชิงเส้นทั่วไป และคำนวณค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์สเปียร์แมนหลังจากควบคุมตัวแปรที่ทำให้เกิดความสับสนเพื่อกำหนดความสัมพันธ์ระหว่างโปรไฟล์ไมโครไบโอมและโปรไฟล์เมตาโบโลมของผู้เข้าร่วมการศึกษา และประเมินคะแนนการทำนายความเสี่ยงโรคติดเชื้อ (ID)