อยากให้อ่านน่ะ (@^_

อยากให้อ่านน่ะ (@^__^@)
pk	มีเด็กน้อยคนหนึ่งที่สีหน้าแสดงอารมณ์ไม่ค่อยจะดีนัก พ่อของเขาจึงให้ตะปูกับเขา 1 ถุง และบอกกับเขาว่า “ทุกครั้งที่เขารู้สึกโมโห หรือโกรธใครสักคน ให้ตอกตะปู 1 ตัวเข้าไปกับรั้วที่หลังบ้าน” วันแรกผ่านไป เด็กน้อยคนนั้นตอกตะปูเข้าไปที่รั้วหลังบ้านถึง 37 ตัว และก็ค่อยๆ ลดจำนวนลงเรื่อยๆ ในแต่ละวันที่ผ่านไป ก็ลดจำนวนลง น้อยลง น้อยลง เพราะเขารู้สึกว่า การรู้จักควบคุมอารมณ์ของตนเองให้สงบ ง่ายกว่าการตอกตะปูตั้งเยอะ และแล้ว หลังจากที่เขาสามารถควบคุมตนเองได้ดีขึ้น ใจเย็นมากขึ้น เขาจึงเข้าไปพบกับพ่อ และบอกกับพ่อของเขาว่า เขาสามารถควบคุมอารมณ์ตนเองได้แล้ว ไม่มุทะลุเหมือนแต่ก่อนที่เคยเป็นมา พ่อยิ้ม และบอกกับลูกชายของเขาว่า “ถ้าเป็นเช่นนั้นจริงเจ้าต้องพิสูจน์ให้พ่อรู้ โดยทุกๆ ครั้งที่เขาสามารถควบคุมอารมณ์ฉุนเฉียวของตนเองได้ ให้ถอนตะปูออกจากรั้วหลังบ้าน 1 ตัว ทุกครั้ง” วันแล้ววันเล่า เด็กน้อยคนนั้นก็ค่อยๆ ถอนตะปูออก ทีละตัว จาก 1 เป็น 2 …. จาก 2 เป็น 3 จนในที่สุดตะปูทั้งหมดก็ถูกถอนออก จนหมด เด็กน้อยดีใจมากรีบวิ่งไปบอกกับพ่อเขาว่า “ฉันทำได้ ในที่สุดฉันก็ทำจนสำเร็จ !!” พ่อไม่ได้พูดอะไร แต่จูงมือลูกของเขาออกไปที่รั้วหลังบ้าน และบอกกับลูกว่า “ทำได้ดีมาก ลูกพ่อ และเจ้าลองมองกลับไปที่รั้วเหล่านั้นสิ เจ้าเห็นหรือไม่ว่า รั้วนั้นมันไม่เหมือนเดิม ไม่เหมือน..กับที่มันเคยเป็น จำไว้นะลูก เมื่อใดก็ตามที่เจ้าทำอะไรลงไปโดยใช้อารมณ์ สิ่งนั้นมันจะเกิดเป็นรอยแผล เหมือนกับการเอามีดที่แหลมคมไปแทงใครสักคน ต่อให้ใช้คำพูด ว่า “ขอโทษ” สักกี่หน ก็ไม่อาจลบความเจ็บปวด ไม่อาจลบรอยแผลที่เกิดขึ้นกับเขาคนนั้นได้ ฉันใดก็ฉันนั้น “กับเพื่อน” .. เพื่อนเปรียบเสมือน อัญมณีอันมีค่าที่หายาก เป็นคนที่ทำให้เรายิ้ม เป็นคนที่คอยให้กำลังใจ และยินดีเมื่อเราพบกับความสำเร็จ เป็นคนที่คอยปลอบใจเราเมื่อยามเศร้า ร่วมทุกข์ร่วมสุขกับเรา และจริงใจกับเราเสมอ … แสดงให้เขาเห็น ว่าเราห่วงใยเขามากแค่ไหน และระวังสิ่งที่เราทำไป ไม่ว่าจะเป็นคำพูดหรือการกระทำ และจงจดจำไว้เสมอว่า ” คำขอโทษ “ ไม่ว่าเขาจะยกโทษให้เราหรือไม่ก็ตาม แต่สิ่งที่มันเกิดขึ้น คือ รอยร้าวที่เขาคงไม่อาจลืมมันได้ …… ตลอดไป” หวังว่านิทานนี้คงช่วยให้พวกเรา อยู่ร่วมกัน ทำงาน ร่วมกัน คบกัน ด้วยความรู้สึกที่ดีต่อกันขึ้นเรื่อยๆ ตลอดไป…..
ผู้ตั้งกระทู้ pk :: วันที่ลงประกาศ 2008-08-18 16:20:13

ความคิดเห็นที่ 1 (1294863)
จ๊อด	เป็นอีกเรื่องนะครับที่ชอบ... ผมเคยอ่านมาก่อนแล้ว เป็นเรื่องที่สอนได้เห็นภาพมากเลย... ชอบครับ ชอบ....
ผู้แสดงความคิดเห็น จ๊อด วันที่ตอบ 2008-08-18 19:02:37

ความคิดเห็นที่ 2 (1294871)

สุทิน

ให้ ข้อ คิด "ดี มาก" เลย ครับ ......

ชอบใจ .... ตรง ที่ หยิบ ยก เอา เรื่อง .... ตะปู .... ตอก ตะปู ... ถอน ตะปู .... รั้วไม้ หลังบ้าน ..... มัน เข้า กับ บรรยากาศ ของ ที่ นี่ .... ซึ่ง เป็น website งานไม้ .....

คราวหน้า .... อยาก ให้ มี ... สิ่ว ... กบไสไม้ ....ขอขีด .... ฉาก .... ดินสอ(ช่างไม้) .... ตลับเมตร .... ไขควง .... ใน นิทาน หรือ เรื่อง เล่า บ้าง ..... เดี๋ยว เขา จะ น้อย ใจ ......

ผู้แสดงความคิดเห็น สุทิน วันที่ตอบ 2008-08-18 20:38:07

ความคิดเห็นที่ 3 (1294940)

คนกันเอง

อ้าว! จะไปยากอาราย ก็เปลี่ยนจากตอกตะปูทุกครั้งที่โกรธหรือโมโหเป็นใช้สิ่วหรือไขควง ตอกลงให้เป็นรอยทุกครั้งที่โมโห แต่พอควบคุมได้ก็ให้มาโป๊วเก็บด้วยดินสอพองผสมฝุ่นสี เหลือง ดำ แดง ให้เข้ากับเนื้อไม้ (ระวังนิดนึงว่าให้เข้มกว่าตัวไม้เพราะเวลาที่สีโป๊วแห้งสีจะอ่อนลงเล็กน้อย) แต่ถ้าเป็นพวกสีพ่นก็ใช้พวกสีโป๊วพลาสติก+ฮาร์ดเด็นเนอร์(ตัวเร่งให้แข็ง) หรือสีโป๊วโจมาร์ ก็ได้ รอให้แห้งแข็งขัดอีกที ทาสีทับ แจ่ม!ครับ แต่

แต่ยังไงสีโป๊วก็ไม่เหมือนตัวไม้เดิมๆอยู่ดี นานไปอาจหลุดลอก ผมจึงอยากแนะนำช่างโดยเฉพาะช่างบิลด์ มักชอบตอกตะปูหรือยิงลูกแม็กกันจนเป็นรูพรุน(ส่วนมากพวกนี้จะไม่ได้ทำสีเอง เพราะเขาจะมีช่างสีแยกกันเลย บางพวกก็ตัดเหมาค่าสีแยกต่างหาก อย่างไรก็ตามช่างไม้จะไม่มีวันมาทำงานสีเด็ดขาด)

เอ้าๆเอาแค่นี้ก่อนเด้อขับเด้อ เมียมาดึงหูหาว่ามา M กับไผอยู่เป็นนานสองนาน เฮ้อ! เดี๋ยวตอกตะปูซะนี่ 555

ผู้แสดงความคิดเห็น คนกันเอง วันที่ตอบ 2008-08-19 10:19:15

ความคิดเห็นที่ 4 (1294944)

คนกันเอง

ปล.กลับมาอ่านอีกที "เดี๋ยวตอกตะปูเสียนี่"ผมหมายถึงเดี๋ยวปัดเหนี่ยว หรือว่าโมโห คุณภรรเมียนะ บ่ดั๊ยหมายความเป็นอีหยังเด้อเจ้าเด้อ โดยเฉพาะอีตาสุทิน คนโสด (ตอนแก่)ชอบคิดมาก แฮ่ แฮ่

ผู้แสดงความคิดเห็น คนกันเอง วันที่ตอบ 2008-08-19 10:35:10

ความคิดเห็นที่ 5 (1294958)
คนเสนา	เคยโมโหเพื่อนที่ขว้างฟลอร์เดรนลงพื้นต่อหน้า เเต่ก็กลับบ้านไปสอดตะปูกับที่บ้าน คลายอารมณ์ได้มาก
ผู้แสดงความคิดเห็น คนเสนา วันที่ตอบ 2008-08-19 12:34:33

ความคิดเห็นที่ 6 (1295081)

สุทิน

ขอ อนุญาต ใช้ สิทธิ "ถูก พาดพิง" จาก ความเห็น ที่ 4 ครับ ... ท่าน ประธาน .... เอ๊ย .. ย .ย ... คุณ "คนกันเอง" ....

เรื่อง .. เอา สิ่ว หรือ ไขควง ตอก เป็น รอย .... แล้ว มา โป๊วเก็บ ด้วย ดินสอพอง .... ผสม ฝุ่นสี เหลือง ดำ แดง ให้เข้ากับเนื้อไม้ .... โดย ต้อง "เข้มกว่า" ตัวไม้ เล็กน้อย ... ผม ว่า "ไม่สร้างสรรค์" ครับ .... น่า จะเข้าขั้น "บ้า" มาก กว่า .... (แซว กัน เล่น ... นะครับ ... ขอ อภัย ... หาก ท่าน รู้สึกว่า "แรงไป" ) ลำดับ แรก ... เอา ไขควง มาตอก ... ก็เป็นการใช้ เครื่องมือ "ผิดประเภท" .... ต่อมา ยังมา เก็บโป๊ว ให้ สี แนบ เนียน อีก .... ไม่ ทราบ จะ เก็บ โป๊ว หา สวรรค์ วิมาน อะไร ....ครับ ท่าน (แซว เล่น ... อีก นะครับ ...)

เรื่อง การ สื่อสาร ระหว่าง สามี - ภรรเมีย ก็มี แตกต่าง กัน ไป ใน แต่ละคู่ ... ฟังเข้าใจ บ้าง ไม่เข้าใจ บ้าง (ทำให้ ต้อง "คิดมาก" ) ...

กรณี คุณ "คนกันเอง" บอก "เดี๋ยวปัดเหนี่ยว ... เดี๋ยว ตอกตะปู เสียนี่ ... เดี๋ยว ตอกตะปู ซะนี่ ..." หรือ .... คุณ "คนเสนา" [ความเห็นที่ 5] บอก "ไปสอด ตะปู กับ ที่บ้าน" ...... ผม ขาด คน มา "ดึงหู" .... จึง ไม่ ค่อย เข้าใจ "การ สื่อสาร" ของ 2 ท่าน นี้ เลย .... จริง .. จิ๊ง ง..ง. ง. ....

ผู้แสดงความคิดเห็น สุทิน วันที่ตอบ 2008-08-20 01:38:20

ความคิดเห็นที่ 7 (1295109)
จ๊อด	ผมขอประท้วงด้วยคนครับ ท่านประธาน ... ผมขอให้ทุกท่านถอนคำพูดด้วยครับ ^^ คำว่า "สอดตะปู" "ตอกตะปู" อาจจะทำให้ ผู้อ่านที่มีอายุน้อยอาจจะไม่เข้าใจ และอาจจะไปลองทำผิดๆ (ควรแสดงภาพประกอบ ฮ่าๆ) หากท่านไม่ถอน ขอให้ขึ้นป้ายว่ากระทู้นี้เหมาะสำหรับผู้มีอายุ 18 ปี ขึ้นไปครับ ฮ่าๆๆ
ผู้แสดงความคิดเห็น จ๊อด วันที่ตอบ 2008-08-20 09:26:43

ความคิดเห็นที่ 8 (1296527)

สุทิน

ผม ขอ .... ถอน .. ถอน .... ถอน ตะปู ... ครับ ..... คุณ จ๊อด

.... ไม่ ถอน คำ พูด ...... เพราะ ผม ไม่ได้ เป็น คน พูด เอง...... แค่ เพียง "อ้าง" คำ พูด ของ ท่าน ทั้ง สอง .... เท่า นั้น ...... ( ถ้า สังเกต ให้ ดี ..... คำ เหล่า นั้น ที่ ผม อ้าง ... จะ อยู่ ใน "เครื่อง หมาย คำ พูด" .... ทั้ง หมด .... ไม่ ใช่ คำ พูด ของ ผม เอง .....

เอ .... รู้สึก ว่า กระ ทู้ นี้ .... ผม จะ พูด มาก ไป แล้ว ..... มี คำ ว่า "พูด" เยอะ จัง ..... กี่ คำ เอ่ย ... ?

ผู้แสดงความคิดเห็น สุทิน วันที่ตอบ 2008-08-29 18:27:05

แสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็น *

ผู้แสดงความคิดเห็น *
อีเมล
	ไม่ต้องการให้แสดงอีเมล