ศตวรรษที่สิบเก้าเคมีโดยทั่วไปเชื่อว่าสารที่ได้จากสิ่งมีชีวิตที่ถูกกอปรด้วยแรงสำคัญที่โดดเด่นพวกเขาจากสารอนินทรี ตามแนวคิดของvitalism (ทฤษฎีแรงสำคัญ) สารอินทรีย์ถูกสร้างขึ้นด้วย "พลังสำคัญ" ในช่วงครึ่งแรกของศตวรรษที่สิบเก้ามีรายงานการศึกษาสารประกอบอินทรีย์อย่างเป็นระบบครั้งแรก ประมาณปีพ. ศ. 2359 Michel Chevreul ได้เริ่มศึกษาสบู่ที่ทำจากไขมันและด่างต่างๆ. เขาแยกกรดที่ผลิตสบู่ร่วมกับด่างออกมา เนื่องจากสิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นสารประกอบแต่ละชนิดเขาจึงแสดงให้เห็นว่าเป็นไปได้ที่จะทำการเปลี่ยนแปลงทางเคมีในไขมันต่างๆ (ซึ่งโดยปกติมาจากแหล่งอินทรีย์) ทำให้เกิดสารประกอบใหม่ ๆ ใน 1828 ฟรีดริชเวอเลอร์ผลิตอินทรีย์เคมีปุ๋ยยูเรีย (carbamide) เป็นส่วนประกอบของปัสสาวะจากอนินทรีวัสดุเริ่มต้น (เกลือไซยาเนตโพแทสเซียมและแอมโมเนียมซัลเฟต ) ในสิ่งที่เรียกว่าตอนนี้การสังเคราะห์เวอเลอร์. แม้ว่าWöhlerเองจะระมัดระวังเกี่ยวกับการอ้างว่าเขาไม่ได้พิสูจน์ความมีชีวิต แต่นี่เป็นครั้งแรกที่สารที่คิดว่าเป็นอินทรีย์ถูกความก้าวหน้าที่สำคัญสำหรับเคมีอินทรีย์เป็นแนวคิดของโครงสร้างทางเคมีที่พัฒนาเป็นอิสระในปี 1858 โดยทั้งสองฟรีดริชออกัสต์เคคุเลและมิสซิสสกอตต์ Couperนักวิจัยทั้งสองเสนอว่าอะตอมของคาร์บอนเตตราวาเลนต์สามารถเชื่อมโยงซึ่งกันและกันเพื่อสร้างตาข่ายคาร์บอนและสามารถแยกแยะรูปแบบโดยละเอียดของพันธะอะตอมได้โดยการตีความปฏิกิริยาเคมีที่เหมาะสมอย่างชำนาญยุคของยาอุตสาหกรรมเริ่มขึ้นในทศวรรษสุดท้ายของศตวรรษที่ 19 เมื่อการผลิตของแอสไพรินกรดมากกว่าปกติที่เรียกว่ายาแอสไพริน -in เยอรมนีเริ่มต้นจากไบเออร์โดย 1910 Paul Ehrlich และกลุ่มห้องปฏิบัติการของเขาเริ่มพัฒนาสารหนูตามarsphenamine (Salvarsan) ในฐานะรักษายาที่มีประสิทธิภาพแรกของโรคซิฟิลิสและจึงเริ่มปฏิบัติทางการแพทย์ของยาเคมีบำบัด Ehrlich นิยมแนวคิดของยา "magic bullet" และการปรับปรุงการรักษาด้วยยาอย่างเป็นระบบ ห้องปฏิบัติการของเขามีส่วนร่วมอย่างเด็ดขาดในการพัฒนา antiserum สำหรับโรคคอตีบและซีรั่มบำบัดมาตรฐาน

 ตัวอย่างของโมเลกุลออร์แกโนเมทัลลิกซึ่งเป็นตัวเร่งปฏิกิริยาที่เรียกว่าตัวเร่งปฏิกิริยาของกรับบ์ส สูตรของมันมักจะได้รับเป็น RuCl 2 (PCY 3 ) 2 (= CHPh) ที่รุ่นลูกและติดอยู่บนพื้นฐานของ X-ray ผลึก รูทีเนียมอะตอมโลหะเดี่ยว (Ru) (สีเทอร์ควอยซ์) อยู่ที่ศูนย์กลางของโครงสร้าง คลอรีนสองตัว (สีเขียว) ถูกผูกมัดกับอะตอมของรูทีเนียม - อะตอมของคาร์บอนเป็นสีดำไฮโดรเจนสีเทา - ขาวและฟอสฟอรัสสีส้ม พันธะฟอสฟอรัส - ลิแกนด์ไตรไซโคลเฮกซิลฟอสฟีน PCy อยู่ต่ำกว่ากึ่งกลาง (ลิแกนด์ PCy อื่นปรากฏที่ด้านบนของภาพโดยที่วงแหวนของมันบดบังซึ่งกันและกัน) กลุ่มเสียงเรียกเข้าที่ฉายไปทางขวาคือไฟล์alkylideneประกอบด้วยพันธะคู่ของโลหะ – คาร์บอนกับรูทีเนียม สนับสนุนโดย slotxo88 เว็บ slotxo มักพบตัวอย่างปฏิกิริยาอินทรีย์และการประยุกต์ใช้ในช่วงต้นเนื่องจากการรวมกันของโชคและการเตรียมการสำหรับการสังเกตที่ไม่คาดคิด อย่างไรก็ตามในช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ 19 มีการศึกษาสารประกอบอินทรีย์อย่างเป็นระบบ การพัฒนาสีครามสังเคราะห์เป็นเพียงภาพประกอบ การผลิตสีครามจากแหล่งพืชลดลงจาก 19,000 ตันในปี 1897 เป็น 1,000 ตันปี 1914 ขอบคุณกับวิธีการสังเคราะห์ที่พัฒนาโดยอดอล์ฟฟอนเบเยอร์ ในปี 2002 17,000 ตันครามสังเคราะห์ที่ผลิตจากปิโตรเคมีในช่วงต้นของศตวรรษที่ 20 โพลีเมอร์และเอนไซม์แสดงให้เห็นว่าเป็นโมเลกุลอินทรีย์ขนาดใหญ่และปิโตรเลียมแสดงให้เห็นว่ามีต้นกำเนิดทางชีววิทยา

 การสังเคราะห์สารประกอบอินทรีย์เชิงซ้อนหลายขั้นตอนเรียกว่าการสังเคราะห์ทั้งหมด การสังเคราะห์สารประกอบธรรมชาติเชิงซ้อนโดยรวมทำให้กลูโคสและเทอร์ไพน์มีความซับซ้อนเพิ่มขึ้น ตัวอย่างเช่นสารประกอบที่เกี่ยวข้องกับคอเลสเตอรอลได้เปิดวิธีการสังเคราะห์ฮอร์โมนของมนุษย์ที่ซับซ้อนและอนุพันธ์ที่ดัดแปลง ตั้งแต่จุดเริ่มต้นของศตวรรษที่ 20 ที่ซับซ้อนของการสังเคราะห์รวมได้เพิ่มขึ้นรวมถึงโมเลกุลของความซับซ้อนสูงเช่นกรด lysergicและวิตามินบี 12