คำว่า "พอลิเมอร์" มาจากคำภาษากรีกπολύς ( polusแปลว่า "many, much") และμέρος ( merosหมายถึง "part") และหมายถึงโมเลกุลขนาดใหญ่ที่มีโครงสร้างประกอบด้วยหน่วยการทำซ้ำหลายหน่วยซึ่งมาจาก a ลักษณะของมวลโมเลกุลสัมพัทธ์สูงและคุณสมบัติของบริวารหน่วยที่ประกอบด้วยโพลีเมอร์ได้มาจริงหรือมโนภาพจากโมเลกุลที่มีมวลโมเลกุลสัมพัทธ์ต่ำคำนี้บัญญัติขึ้นในปี พ.ศ. 2376 โดยJöns Jacob Berzeliusแม้ว่าจะมีคำจำกัดความที่แตกต่างจากคำจำกัดความของIUPAC ในปัจจุบันก็ตามแนวคิดที่ทันสมัยของโพลิเมอร์เป็นผูกมัด covalently โครงสร้างโมเลกุลถูกเสนอในปี 1920 โดยแฮร์มันน์สเตาดิง ,ซึ่งใช้เวลาทศวรรษหน้าหาหลักฐานการทดลองสำหรับสมมติฐานนี้

 โพลีเมอมีการศึกษาในสาขาของวิทยาศาสตร์พอลิเมอ (ซึ่งรวมถึงเคมีโพลิเมอร์และฟิสิกส์พอลิเมอ ), ชีวฟิสิกส์และวัสดุศาสตร์และวิศวกรรม อดีตผลิตภัณฑ์ที่เกิดขึ้นจากการเชื่อมโยงของหน่วยงานโดยการทำซ้ำโควาเลนต์ พันธะเคมีได้รับเป้าหมายหลักของวิทยาศาสตร์พอลิเมอ พื้นที่สำคัญที่เกิดขึ้นใหม่ตอนนี้มุ่งเน้นไปที่โพลีเมอร์เหนือโมเลกุลที่เกิดจากการเชื่อมโยงที่ไม่ใช่โควาเลนต์ Polyisopreneของน้ำยางข้น ยางเป็นตัวอย่างของโพลิเมอร์ธรรมชาติและสไตรีนของโฟมเป็นตัวอย่างของพอลิเมอร์สังเคราะห์ ในบริบททางชีววิทยาโดยพื้นฐานแล้วโมเลกุลขนาดใหญ่ทางชีววิทยาได้แก่โปรตีน (โพลีเอไมด์) กรดนิวคลีอิก (โพลีนิวคลีโอไทด์) และโพลีแซ็กคาไรด์เป็นโพลีเมอร์ล้วนๆหรือประกอบด้วยส่วนประกอบส่วนใหญ่ของพอลิเมอร์วัสดุพอลิเมธรรมชาติเช่นป่าน , ครั่ง , สีเหลืองอำพัน , ขนสัตว์ , ผ้าไหมและเป็นธรรมชาติยางมีการใช้มานานหลายศตวรรษ มีโพลีเมอร์ธรรมชาติอื่น ๆ อีกมากมายเช่นเซลลูโลสซึ่งเป็นส่วนประกอบหลักของไม้และกระดาษสนับสนุนโดย slotxo88 เว็บ slotxo รายการโพลิเมอร์สังเคราะห์ประมาณในคำสั่งของความต้องการทั่วโลกรวมถึงเอทิลีน , โพรพิลีน , สไตรีน , โพลีไวนิลคลอไรด์ , ยางสังเคราะห์ , ฟีนอลเรซิน (หรือBakelite ) เทียม , ไนลอน , polyacrylonitrile , PVB , ซิลิโคนและอื่น ๆ อีกมากมาย มีการผลิตโพลีเมอร์มากกว่า 330 ล้านตันทุกปี (2015)โดยทั่วไปแล้วกระดูกสันหลังที่เชื่อมโยงกันอย่างต่อเนื่องของพอลิเมอร์ที่ใช้ในการเตรียมพลาสติกประกอบด้วยอะตอมของคาร์บอนเป็นหลัก ตัวอย่างง่ายๆคือเอทิลีน ( "พลาสติก" ในภาษาอังกฤษแบบอังกฤษ) ซึ่งมีการทำซ้ำหน่วยจะขึ้นอยู่กับเอทิลีน โมโนเมอร์ มีโครงสร้างอื่น ๆ อีกมากมาย ตัวอย่างเช่นองค์ประกอบต่างๆเช่นซิลิกอนเป็นวัสดุที่คุ้นเคยเช่นซิลิโคนตัวอย่างเช่นSilly Puttyและน้ำยาซีลท่อประปากันน้ำ ออกซิเจนยังเป็นปกติอยู่ในกระดูกสันหลังโพลิเมอร์เช่นพวกไกลคอลเอทิลีน , polysaccharides (ในพันธบัตร glycosidic ) และดีเอ็นเอ (ในพันธบัตร phosphodiester )

ประวัติศาสตร์โพลีเมอร์เป็นส่วนประกอบสำคัญของสินค้าตั้งแต่ยุคแรก ๆ ของมนุษยชาติ การใช้ขนสัตว์ ( เคราติน ) เส้นใยฝ้ายและลินิน ( เซลลูโลส ) สำหรับเสื้อผ้ากระดาษกก ( เซลลูโลส ) สำหรับกระดาษเป็นเพียงตัวอย่างบางส่วนที่บรรพบุรุษของเราใช้ประโยชน์จากวัตถุดิบที่มีโพลีเมอร์เพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งประดิษฐ์ น้ำยางข้นของต้น“ cautchouc” ( ยางธรรมชาติ ) มาถึงยุโรปในศตวรรษที่ 16 จากอเมริกาใต้นานหลังจากOlmec , MayaและAtzecได้เริ่มใช้เป็นวัสดุในการทำลูกบอลสิ่งทอและภาชนะที่กันน้ำได้การจัดการทางเคมีของโพลีเมอร์มีขึ้นในศตวรรษที่ 19 แม้ว่าในเวลานั้นจะไม่เข้าใจธรรมชาติของสิ่งมีชีวิตเหล่านี้ พฤติกรรมของโพลีเมอร์ในขั้นต้นได้รับการหาเหตุผลเข้าข้างตนเองตามทฤษฎีที่เสนอโดยโทมัสเกรแฮมซึ่งถือว่าพวกมันเป็นมวลคอลลอยด์ของโมเลกุลขนาดเล็กที่จับกันโดยกองกำลังที่ไม่รู้จัก